Επιτέλους αντίδραση και... στο μείον ένα!
Έγραφα μετά την ήττα στα Ιωάννινα ότι η ΑΕΚ υστερεί στο θέμα της αντίδρασης, όταν δηλαδή μένει πίσω στο σκορ (με την απαραίτητη υποσημείωση ότι το δείγμα των δύο αγώνων ήταν πολύ μικρό). Χαίρομαι που δείξαμε και ότι το "έχουμε" και έτσι. Όταν δηλαδή "στραβώνει" το παιχνίδι.
Νίκη χαρακτήρα ήταν αυτή επί του Ιωνικού. Αυτό που μου άρεσε την πρωταθληματική ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ ήταν η "refuse to lose" (που λένε και στο χωριό μου) νοοτροπία. Έχουν άλλη "γλύκα" αυτές οι νίκες. Κακό (πολύ κακό όμως) πρώτο ημίχρονο με τους περισσότερους παίκτες αλλού να πατούν και αλλού να βρίσκονται (κατά το κοινώς λεγόμενο).
Καθόλου τυχαίο πως σε αυτό το χρονικό διάστημα ο Ιωνικός είχε ένα γκολ, ένα ακόμη ακυρωμένο (ορθώς) και ένα δοκάρι. Όπως επίσης δεν καθόλου τυχαίο που η πρώτη (και η μόνη) καλή στιγμή της ΑΕΚ ήταν στο φινάλε του ημιχρόνου (το φάουλ του Χατζισαφί που έβγαλε σε κόρνερ ο Χουτεσιώτης στο 44').
Στο πρώτο μέρος οι μόνοι που θύμιζαν την φετινή ΑΕΚ ήταν ο Άμραμπατ και ο Χατζισαφί (παρά τα θέματα που είχε ανασταλτικά η πλευρά του). Στο δεύτερο ημίχρονο και ιδιαίτερα στο τελευταίο εικοσάλεπτο η εικόνα της ΑΕΚ άλλαξε (προς το καλύτερο). Σε αυτό συνετέλεσε και η διορατικότητα (και το ρίσκο) του Ματίας Αλμέιδα όταν άφηνε την ομάδα που ήταν πίσω στο σκορ χωρίς... σέντερ φορ βγάζοντας τον Φαν Βέερτ.
Παρτενέρ του Αραούχο στην επίθεση διατέλεσαν αρχικά ο Άμραμπατ και -όταν αντικαταστάθηκε- ο Τσούμπερ. Προσπαθήστε να φανταστείτε τι θα διαβάζαμε σήμερα για τον Αργεντικό τεχνικό αν η ΑΕΚ δεν είχε γυρίσει το παιχνίδι κι έπαιζε στο τελευταίο ημίωρο χωρίς σέντερ φορ (αν και τον ρόλο αυτόν τον έπαιξαν οι δύο κεντρικοί αμυντικοί, οι οποίοι σε κάποια φάση είχαν αντικατασταθεί μόνιμα στην περιοχή του Ιωνικού).
Κι όμως η επιλογή του είχε λογική. Σε ποια άλλα παιχνίδια του φετινού πρωταθλήματος έμεινε η ΑΕΚ πίσω στο σκορ; Με τον Βόλο στην Ριζούπολη και με τον ΠΑΣ στα Ιωάννινα. Και τι έκανε στα τελευταίο ημίωρο και των δύο συγκεκριμένων αγώνων; Σέντρες και πάλι σέντρες!
Τι πιθανότητες είχε η ΑΕΚ να γυρίσει το ματς στην Νίκαια με σέντρες σε μία άμυνα με τρεις στόπερ και σε μία ομάδα (Ιωνικός) που παίζει όλη είτε γύρω είτε μέσα στην περιοχή της; Πιθανότατα το παιχνίδι να είχε την ίδια κατάληξη με τις δύο προαναφερθείσες ήττες. Τί έκανε; Γέμισε την ομάδα μεσοεπιθετικούς.
Πέντε στο σύνολο (αν συνυπολογίσουμε και τον Αραούχο ως τέτοιο), έναν αμυντικό χαφ (Γιόνσον) και κανέναν (κλασικό) σέντερ φορ. Κάπως έτσι, με σχέδιο και πλάνο, "ανακατεύθηκε η τράπουλα" και ήρθε η ανατροπή. Με τον "Γκάτσι" αριστερά, τον Πάολο δεξιά, τους Αραούχο - Τσούμπερ επιθετικό δίδυμο και τον Μάνταλο δίπλα στον αμυντικό χαφ (Γιόνσον). Πλέον είμαστε στο μείον ένα από κορυφή και συνεχίζουμε, πάμε παρακάτω...
Νίκη χαρακτήρα ήταν αυτή επί του Ιωνικού. Αυτό που μου άρεσε την πρωταθληματική ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ ήταν η "refuse to lose" (που λένε και στο χωριό μου) νοοτροπία. Έχουν άλλη "γλύκα" αυτές οι νίκες. Κακό (πολύ κακό όμως) πρώτο ημίχρονο με τους περισσότερους παίκτες αλλού να πατούν και αλλού να βρίσκονται (κατά το κοινώς λεγόμενο).
Καθόλου τυχαίο πως σε αυτό το χρονικό διάστημα ο Ιωνικός είχε ένα γκολ, ένα ακόμη ακυρωμένο (ορθώς) και ένα δοκάρι. Όπως επίσης δεν καθόλου τυχαίο που η πρώτη (και η μόνη) καλή στιγμή της ΑΕΚ ήταν στο φινάλε του ημιχρόνου (το φάουλ του Χατζισαφί που έβγαλε σε κόρνερ ο Χουτεσιώτης στο 44').
Στο πρώτο μέρος οι μόνοι που θύμιζαν την φετινή ΑΕΚ ήταν ο Άμραμπατ και ο Χατζισαφί (παρά τα θέματα που είχε ανασταλτικά η πλευρά του). Στο δεύτερο ημίχρονο και ιδιαίτερα στο τελευταίο εικοσάλεπτο η εικόνα της ΑΕΚ άλλαξε (προς το καλύτερο). Σε αυτό συνετέλεσε και η διορατικότητα (και το ρίσκο) του Ματίας Αλμέιδα όταν άφηνε την ομάδα που ήταν πίσω στο σκορ χωρίς... σέντερ φορ βγάζοντας τον Φαν Βέερτ.
Παρτενέρ του Αραούχο στην επίθεση διατέλεσαν αρχικά ο Άμραμπατ και -όταν αντικαταστάθηκε- ο Τσούμπερ. Προσπαθήστε να φανταστείτε τι θα διαβάζαμε σήμερα για τον Αργεντικό τεχνικό αν η ΑΕΚ δεν είχε γυρίσει το παιχνίδι κι έπαιζε στο τελευταίο ημίωρο χωρίς σέντερ φορ (αν και τον ρόλο αυτόν τον έπαιξαν οι δύο κεντρικοί αμυντικοί, οι οποίοι σε κάποια φάση είχαν αντικατασταθεί μόνιμα στην περιοχή του Ιωνικού).
Κι όμως η επιλογή του είχε λογική. Σε ποια άλλα παιχνίδια του φετινού πρωταθλήματος έμεινε η ΑΕΚ πίσω στο σκορ; Με τον Βόλο στην Ριζούπολη και με τον ΠΑΣ στα Ιωάννινα. Και τι έκανε στα τελευταίο ημίωρο και των δύο συγκεκριμένων αγώνων; Σέντρες και πάλι σέντρες!
Τι πιθανότητες είχε η ΑΕΚ να γυρίσει το ματς στην Νίκαια με σέντρες σε μία άμυνα με τρεις στόπερ και σε μία ομάδα (Ιωνικός) που παίζει όλη είτε γύρω είτε μέσα στην περιοχή της; Πιθανότατα το παιχνίδι να είχε την ίδια κατάληξη με τις δύο προαναφερθείσες ήττες. Τί έκανε; Γέμισε την ομάδα μεσοεπιθετικούς.
Πέντε στο σύνολο (αν συνυπολογίσουμε και τον Αραούχο ως τέτοιο), έναν αμυντικό χαφ (Γιόνσον) και κανέναν (κλασικό) σέντερ φορ. Κάπως έτσι, με σχέδιο και πλάνο, "ανακατεύθηκε η τράπουλα" και ήρθε η ανατροπή. Με τον "Γκάτσι" αριστερά, τον Πάολο δεξιά, τους Αραούχο - Τσούμπερ επιθετικό δίδυμο και τον Μάνταλο δίπλα στον αμυντικό χαφ (Γιόνσον). Πλέον είμαστε στο μείον ένα από κορυφή και συνεχίζουμε, πάμε παρακάτω...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου