Ντέρμπι μόνο στην θεωρία...
Εναλλακτικός τίτλος: «Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε»! Αναρωτιέμαι πως θα ήταν το κείμενο αν το έγραφα αμέσως μετά το τέλος του αγώνα στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Ντέρμπι κορυφής ήταν το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό (πριν την έναρξή του) και μόνο τέτοιο δεν αποδείχθηκε στην πράξη.
Τεχνική ανάλυση δεν (νομίζω ότι) χρειάζεται. Δεν υπήρξε τίποτα (απολύτως) από την πλευρά της ΑΕΚ που να χρήζει αναφοράς και τεχνικής - τακτικής ανάλυσης. Το πως (ΔΕΝ) λειτούργησε το 4-2-3-1, ποιες οι αρμοδιότητες των ποδοσφαιριστών, πως κινήθηκαν στον αγωνιστικό χώρο κλπ.
Η επιλογή ενδεκάδας
Διαβάζοντας τις επιλογές του Ματίας για την συγκρότηση της αρχικής ενδεκάδας έπαθα ένα... σοκ! Τέτοιο (σοκ) είχα υποστεί (και) όταν είδα την ενδεκάδα στον αγώνα κυπέλλου με τον ίδιο αντίπαλο (Ολυμπιακό) προ διετίας, αλλά ακολούθησε η εμφατική νίκη με 3-0 (και ξεχάστηκαν όλα). Αυτή την φορά όμως δεν... δούλεψε.
Κατανοώ την επιλογή του Κάλενς. Προτιμήσαμε έναν κεντρικό αμυντικό πιο γρήγορο του Μουκουντί (παρότι προερχόταν από παιχνίδια με την Εθνική του και μεγάλο ταξίδι) και καλύτερο στο man to man λόγω Ελ Κααμπί. Δεν "βγήκε" η επιλογή, αλλά είχε την λογική της. Κατανοώ την επιλογή του Μαρσιάλ, τέτοιον παίκτη δεν τον αφήνεις εκτός (ιδιαίτερα σε ντέρμπι) ακόμη κι αν απέχει ακόμη από το να χαρακτηριστεί 100% έτοιμος.
Τον Γιόνσον γιατί; Γιατί πας σε (εκτός έδρας) ντέρμπι κορυφής χωρίς τον Σιμάνσκι; Χωρίς τον ποδοσφαιριστή που είναι επάνω του (μαζί με τον Βίντα) δομημένη η ανασταλτική λειτουργία της ομάδας; Το ξαναρωτώ (μάλλον γιατί αδυνατώ να το "χωνέψω"), που πας χωρίς Σιμάνσκι σε ντέρμπι;
Αυτή ήταν η αρχική μας ενδεκάδα: Στρακόσα, Βίντα, Κάλενς, Ρότα, Χατζισαφί, Γιόνσον, Περέιρα, Φερνάντες, Μαρσιάλ, Μάνταλος, Γκαρσία. Περέιρα, Φερνάντες, Μαρσιάλ, Μάνταλος μαζί (από την αρχή) σε εκτός έδρας ντέρμπι; Τέσσερις ποδοσφαιριστές που το δυνατό τους σημείο ΔΕΝ είναι η ταχύτητα, η ένταση, τα τρεξίματα και η (καλή) ανασταλτική λειτουργία;
Λογικό να "μπάζει" ο Γιόνσον (που δεν ήταν σε καλή ημέρα ούτως ή άλλως) στον άξονα, λογικό να "μπάζουν" και οι (κάκιστοι) Ρότα, Χατζισαφί στα άκρα! Θες να παίξεις με δύο ποδοσφαιριστές στα άκρα που δεν συνεισφέρουν ανασταλτικά ούτε μπροστά, ούτε πίσω (ως βοήθεια στους ακραίους αμυντικούς) όπως ο Μαρσιάλ και ο Φερνάντες;
Τότε ενισχύεις το κέντρο. Πας δηλαδή (πχ) σε ένα κλασικό 4-3-3, ώστε οι εσωτερικοί ενδιάμεσοι στην τριπλέτα της μεσαίας γραμμής να συνδράμουν (ανασταλτικά) τους ακραίους μπακ. Ειδάλλως είναι σαν να λες στον αντίπαλο προπονητή να "σημαδέψει" τα άκρα της άμυνά σου.
Για να μην παρεξηθηθούμε, δεν λέω ότι δεν "κάνουν" για την ΑΕΚ οι Περέιρα, Φερνάντες, Μαρσιάλ, Μάνταλος, κάθε άλλο. Αυτό που λέω είναι ότι δεν γίνεται να ξεκινήσουν όλοι (και οι τέσσερις) σε παιχνίδι υψηλής έντασης. Κατανοώ πως οι συγκεκριμένες επιλογές (συν τον Γιόνσον αντί του Σιμάνσκι) έγιναν με το σκεπτικό να χρησιμοποιηθούν ποδοσφαιριστές που είναι καλύτεροι με την μπάλα στα πόδια ως αντίδοτο στο pressing που (αναμέναμε ότι) θα εφαρμόσει ο Ολυμπιακός.
Τελικά όμως κατεβάσαμε μία ομάδα που υστέρησε σε αθλητικότητα. Βέβαια όλα αυτά τα λέμε κατόπιν εορτής και με δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός άνοιξε από πολύ νωρίς το σκορ (μόλις στο έβδομο λεπτό) και μετά ήταν τελείως διαφορετικό παιχνίδι. Η ΑΕΚ έπρεπε να ανέβει και να πάρει μέτρα αναζητώντας το γκολ της ισοφάρισης ("βούτυρο στο ψωμί" του Μεντιλίμπαρ).
Η επιλογή αποστολής
Τα δεύτερο σοκ το έπαθα όταν είδα ποιοι έμειναν εκτός αποστολής: Ελίασον, Λιούμπιτσιτς, Άμραμπατ (συν τους Μήτογλου, Πήλιο, Γαλανόπουλο και τον "ξεχασμένο" Τσούμπερ). Έξω όλοι οι ακραίοι από δεξιά και ο "Λιούμπι"; Γιατί; Θα μου πεις ποιον να (πρωτο)αφήσει εκτός με τόσες επιλογές. Σωστό, αλλά -πλην Πινέδα και Κοϊτά- δεν υπάρχει ένας ταχυδυναμικός στον πάγκο!
Ένας που να μπορεί να τρέξει με την μπάλα, να δώσει λίγη ενέργεια στο (όποιο) παιχνίδι μας, όπως την φρεσκάδα που έδωσε ο Πινέδα. Είχα και εξακολουθώ να έχω την άποψη ότι ο χειρότερος προπονητής γνωρίζει περισσότερα (ειδικά για την ομάδα του) από τον μέσο φίλαθλο, οπαδό, δημοσιογράφο, παράγοντα κλπ. Γνωρίζει τι γίνεται κάθε ημέρα στην προπόνηση και στα αποδυτήρια, εμείς όχι. Χθες όμως οι επιλογές του Ματίας ήταν κόντρα σε κάθε ποδοσφαιρική λογική ή αν εξυπηρετούσαν κάποια (ποδοσφαιρική λογική) εγώ δεν την κατάλαβα.
Το κουτσάρισμα
Κατανοώ όταν όλα (μα όλα) πάνε στραβά δεν ξέρεις ποιον να (πρωτο)αντικαταστήσεις. Η είσοδος του Πιερό όμως και η μετατόπιση του Λιβάι δεξιά τι ακριβώς εξυπηρετούσε; Η παραμονή του Μαρσιάλ μέχρι τέλους (99 αγωνιστικά λεπτά), ο οποίος από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσε να "σύρει" τα πόδια του από την κόπωση (έχανε την μπάλα ακόμη και σε εύκολα κοντρόλ), τι ακριβώς εξυπηρετούσε;
Θα πει κάποιος ότι είχαν "κλείσει" οι αλλαγές. Ας άφηνε τον Λιβάι μπροστά, τον Πάολο δεξιά και ας περνούσε αριστερά τον Κοϊτά στην θέση του "ξεζουμισμένου" Μαρσιάλ, ο οποίος στο τελευταίο ημίωρο ήταν ωσεί παρών. Κακή η επιλογή ενδεκάδας, κακή η επιλογή της εικοσάδας της αποστολής, κακό και το κοουτσάρισμα.
Το χειρότερο όλων;
Πέραν της επιλογής των αρχικών ένδεκα ή των είκοσι της αποστολής, ακόμη και του (κακού) κοουτσαρίσματος, το χειρότερο όλων είναι πως η ομάδα παρουσιάσθηκε ανέτοιμη στο ντέρμπι. Ανέτοιμη όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά (κυρίως) πνευματικά. Δεν είναι (δεν μπορεί να είναι) τυχαίο το ότι δεχθήκαμε γκολ τόσο στο ξεκίνημα του πρώτου (7ο λεπτό), όσο και του δευτέρου ημιχρόνου (49', 51').
Ειδικά στο δεύτερο μέρος θα έπρεπε να μπούμε πιο συγκεντρωμένοι, πιο "αφυπνισμένοι", πιο υποψιασμένοι διότι παρά το "στραπάτσο" του πρώτου μέρους βρήκαμε τον τρόπο και ισοφαρίσαμε. Πήγαμε στα αποδυτήρια όπως ξεκινήσαμε τον αγώνα, χωρίς να χάνουμε δηλαδή (που θα μπορούσαμε χαλαρά να χάνουμε στο πρώτο μέρος). Το "καμπανάκι" γιατί δεν χτύπησε;
Τα ατομικά λάθη
Υπήρξε βέβαια και η "πληγή" των (πολλών και παιδικών) ατομικών λαθών, άλλοτε λόγω πίεσης του αντιπάλου (που θα πρέπει να ξέρεις να την διαχειρίζεσαι και να μην πανικοβάλλεσαι όταν αγωνίζεσαι σε υψηλό επίπεδο) και άλλοτε αβίαστα. "Χαζό" πέναλτι, πάσες σε αντιπάλους στην άμυνά μας, από όλα είχε ο μπαχτσές. Και πολλά και "χοντρά" λάθη που μου θύμισαν τα καλοκαιρινά Ευρωπαϊκά παιχνίδια της ΑΕΚ. Βέβαια μπρος στην γενικότερη "τρικυμία" της ομάδας ήταν απλά το... κερασάκι στην τούρτα.
Η διακοπή του πρωταθλήματος
Δεν ψάχνω για δικαιολογίες, αλλά θεωρώ ότι επηρέασε (και) η διακοπή του πρωταθλήματος λόγω των Εθνικών ομάδων. Πάντα είναι ένα ερώτημα σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η ομάδα στο πρώτο της παιχνίδι μετά από διακοπή. Χάνει τον ρυθμό της.
Το ξαναγράφω, δεν το θεωρώ ως (επαρκή) δικαιολογία για την εικόνα που αντικρίσαμε, αλλά παλεύω να θυμηθώ καλό ματς της ΑΕΚ μετά από διακοπή. Υπενθυμίζω ότι και η περσινή (καταδικαστική) ήττα στο "Καραϊσκάκης" στα play off πάλι μετά από διακοπή πρωταθλήματος ήταν. Ίσως είναι ένα ενδιαφέρον θέμα να ψάξω να βρω τι κάνει η ΑΕΚ του Αλμέιδα μετά από διακοπές.
11 παιχνίδια (4 γκολ) - Καραϊσκάκη (4 γκολ)
Η ΑΕΚ δεν είναι καλά, το έχουμε ξαναγράψει. Βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο στην προσπάθειά της να αλλάξει το αγωνιστικό της στυλ. Ακόμη και έτσι όμως υπήρχαν κάποιες σταθερές. Μία από αυτές είναι η (εξαιρετική) ανασταλτική λειτουργία.
Λιγοστές τελικές προσπάθειες στην εστία μας, ακόμη λιγότερες ευκαιρίες των αντιπάλων μας και μόλις τέσσερα τέρματα παθητικό. Και όμως στο Φάληρο μετρήσαμε (ουσιαστικά σε μόλις μία ώρα παιχνδιού, καθώς το τέταρτο γκολ του Ολυμπιακού σημειώθηκε στο 62ο λεπτό) όσα γκολ δεχθήκαμε σε όλες τις προηγούμενες αγωνιστικές.
Η πιο βαριά ήττα της ΑΕΚ επί Αλμέιδα
Δεν έκανα ενδελεχή έρευνα των αποτελεσμάτων της ΑΕΚ με τον Ματίας στην τεχνική ηγεσία, αλλά τέσσερα γκολ σε ένα παιχνίδι είμαι σίγουρος ότι δεν είχαμε δεχθεί. Και αν δεν με απατά η μνήμη δεν έχουμε (ξανα)χάσει με περισσότερα από δύο γκολ διαφορά σε Ελλάδα και Ευρώπη (πάντα επί των ημερών του Αλμέιδα).
Εκτός έδρας ματς
Στην (όχι καλή) παρουσία της ΑΕΚ στα εκτός έδρας παιχνίδια της φέτος έχουμε αναφερθεί πολλάκις (και πιθανότατα θα συνεχίσουμε να το κάνουμε μέχρι να "στρώσει" η κατάσταση). Η (βαριά) ήττα από τον Ολυμπιακό ήταν η τέταρτη σε οκτώ αναμετρήσεις. Οι άλλες τρεις είναι με Παναιτωλικό, Πανσερραϊκό, FC Noah συν την ισοπαλία (σαν ήττα) με την Καλλιθέα. Μόνο Λεβαδειακό, Ατρόμητο, Inter Club d'Escaldes έχουμε νικήσει εκτός έδρας.
Η στατιστική εικόνα της αναμέτρησης
Πριν το παιχνίδι ο Ολυμπιακός σκόραρε ανά 11,2 τελικές προσπάθειες και του πιστώθηκαν 1,2 ασίστ ανά ματς. Κόντρα στην ΑΕΚ είχε τέσσερα γκολ σε μόλις δώδεκα τελικές (οι ένδεκα εντός περιοχής), δηλαδή γκολ ανά τρεις τελικές. Παράλληλα του πιστώθηκαν δύο ασίστ (επίσης περισσότερες από τον μέσο όρο του).
Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι σε δώδεκα τελικές είχε τέσσερα τέρματα και δύο δοκάρια (το πρώτο βέβαια μόνο τυπικά προσμετράται καθώς στην εξέλιξη της φάσης σημειώθηκε το πρώτο γκολ του Ελ Κααμπί). Οι μισές τελικές βρήκαν είτε δίχτυα, είτε το δοκάρι της εστίας του Στρακόσα. Η ΑΕΚ, παρότι είχε την κατοχή της μπάλας (55%) και περισσότερες πάσες, έμεινε σε μονοψήφιο αριθμό τελικών προσπάθειών και απείλησε ελάχιστα.
Διαβάστε αναλυτικά την στατιστική απεικόνιση της αναμέτρησης στο ντέρμπι κορυφής (στο ποιο;) με βάση την επίσημη ιστοσελίδα της διοργανώτριας αρχής (Super League):
Τεχνική ανάλυση δεν (νομίζω ότι) χρειάζεται. Δεν υπήρξε τίποτα (απολύτως) από την πλευρά της ΑΕΚ που να χρήζει αναφοράς και τεχνικής - τακτικής ανάλυσης. Το πως (ΔΕΝ) λειτούργησε το 4-2-3-1, ποιες οι αρμοδιότητες των ποδοσφαιριστών, πως κινήθηκαν στον αγωνιστικό χώρο κλπ.
Η επιλογή ενδεκάδας
Διαβάζοντας τις επιλογές του Ματίας για την συγκρότηση της αρχικής ενδεκάδας έπαθα ένα... σοκ! Τέτοιο (σοκ) είχα υποστεί (και) όταν είδα την ενδεκάδα στον αγώνα κυπέλλου με τον ίδιο αντίπαλο (Ολυμπιακό) προ διετίας, αλλά ακολούθησε η εμφατική νίκη με 3-0 (και ξεχάστηκαν όλα). Αυτή την φορά όμως δεν... δούλεψε.
Κατανοώ την επιλογή του Κάλενς. Προτιμήσαμε έναν κεντρικό αμυντικό πιο γρήγορο του Μουκουντί (παρότι προερχόταν από παιχνίδια με την Εθνική του και μεγάλο ταξίδι) και καλύτερο στο man to man λόγω Ελ Κααμπί. Δεν "βγήκε" η επιλογή, αλλά είχε την λογική της. Κατανοώ την επιλογή του Μαρσιάλ, τέτοιον παίκτη δεν τον αφήνεις εκτός (ιδιαίτερα σε ντέρμπι) ακόμη κι αν απέχει ακόμη από το να χαρακτηριστεί 100% έτοιμος.
Τον Γιόνσον γιατί; Γιατί πας σε (εκτός έδρας) ντέρμπι κορυφής χωρίς τον Σιμάνσκι; Χωρίς τον ποδοσφαιριστή που είναι επάνω του (μαζί με τον Βίντα) δομημένη η ανασταλτική λειτουργία της ομάδας; Το ξαναρωτώ (μάλλον γιατί αδυνατώ να το "χωνέψω"), που πας χωρίς Σιμάνσκι σε ντέρμπι;
Αυτή ήταν η αρχική μας ενδεκάδα: Στρακόσα, Βίντα, Κάλενς, Ρότα, Χατζισαφί, Γιόνσον, Περέιρα, Φερνάντες, Μαρσιάλ, Μάνταλος, Γκαρσία. Περέιρα, Φερνάντες, Μαρσιάλ, Μάνταλος μαζί (από την αρχή) σε εκτός έδρας ντέρμπι; Τέσσερις ποδοσφαιριστές που το δυνατό τους σημείο ΔΕΝ είναι η ταχύτητα, η ένταση, τα τρεξίματα και η (καλή) ανασταλτική λειτουργία;
Λογικό να "μπάζει" ο Γιόνσον (που δεν ήταν σε καλή ημέρα ούτως ή άλλως) στον άξονα, λογικό να "μπάζουν" και οι (κάκιστοι) Ρότα, Χατζισαφί στα άκρα! Θες να παίξεις με δύο ποδοσφαιριστές στα άκρα που δεν συνεισφέρουν ανασταλτικά ούτε μπροστά, ούτε πίσω (ως βοήθεια στους ακραίους αμυντικούς) όπως ο Μαρσιάλ και ο Φερνάντες;
Τότε ενισχύεις το κέντρο. Πας δηλαδή (πχ) σε ένα κλασικό 4-3-3, ώστε οι εσωτερικοί ενδιάμεσοι στην τριπλέτα της μεσαίας γραμμής να συνδράμουν (ανασταλτικά) τους ακραίους μπακ. Ειδάλλως είναι σαν να λες στον αντίπαλο προπονητή να "σημαδέψει" τα άκρα της άμυνά σου.
Για να μην παρεξηθηθούμε, δεν λέω ότι δεν "κάνουν" για την ΑΕΚ οι Περέιρα, Φερνάντες, Μαρσιάλ, Μάνταλος, κάθε άλλο. Αυτό που λέω είναι ότι δεν γίνεται να ξεκινήσουν όλοι (και οι τέσσερις) σε παιχνίδι υψηλής έντασης. Κατανοώ πως οι συγκεκριμένες επιλογές (συν τον Γιόνσον αντί του Σιμάνσκι) έγιναν με το σκεπτικό να χρησιμοποιηθούν ποδοσφαιριστές που είναι καλύτεροι με την μπάλα στα πόδια ως αντίδοτο στο pressing που (αναμέναμε ότι) θα εφαρμόσει ο Ολυμπιακός.
Τελικά όμως κατεβάσαμε μία ομάδα που υστέρησε σε αθλητικότητα. Βέβαια όλα αυτά τα λέμε κατόπιν εορτής και με δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός άνοιξε από πολύ νωρίς το σκορ (μόλις στο έβδομο λεπτό) και μετά ήταν τελείως διαφορετικό παιχνίδι. Η ΑΕΚ έπρεπε να ανέβει και να πάρει μέτρα αναζητώντας το γκολ της ισοφάρισης ("βούτυρο στο ψωμί" του Μεντιλίμπαρ).
Η επιλογή αποστολής
Τα δεύτερο σοκ το έπαθα όταν είδα ποιοι έμειναν εκτός αποστολής: Ελίασον, Λιούμπιτσιτς, Άμραμπατ (συν τους Μήτογλου, Πήλιο, Γαλανόπουλο και τον "ξεχασμένο" Τσούμπερ). Έξω όλοι οι ακραίοι από δεξιά και ο "Λιούμπι"; Γιατί; Θα μου πεις ποιον να (πρωτο)αφήσει εκτός με τόσες επιλογές. Σωστό, αλλά -πλην Πινέδα και Κοϊτά- δεν υπάρχει ένας ταχυδυναμικός στον πάγκο!
Ένας που να μπορεί να τρέξει με την μπάλα, να δώσει λίγη ενέργεια στο (όποιο) παιχνίδι μας, όπως την φρεσκάδα που έδωσε ο Πινέδα. Είχα και εξακολουθώ να έχω την άποψη ότι ο χειρότερος προπονητής γνωρίζει περισσότερα (ειδικά για την ομάδα του) από τον μέσο φίλαθλο, οπαδό, δημοσιογράφο, παράγοντα κλπ. Γνωρίζει τι γίνεται κάθε ημέρα στην προπόνηση και στα αποδυτήρια, εμείς όχι. Χθες όμως οι επιλογές του Ματίας ήταν κόντρα σε κάθε ποδοσφαιρική λογική ή αν εξυπηρετούσαν κάποια (ποδοσφαιρική λογική) εγώ δεν την κατάλαβα.
Το κουτσάρισμα
Κατανοώ όταν όλα (μα όλα) πάνε στραβά δεν ξέρεις ποιον να (πρωτο)αντικαταστήσεις. Η είσοδος του Πιερό όμως και η μετατόπιση του Λιβάι δεξιά τι ακριβώς εξυπηρετούσε; Η παραμονή του Μαρσιάλ μέχρι τέλους (99 αγωνιστικά λεπτά), ο οποίος από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσε να "σύρει" τα πόδια του από την κόπωση (έχανε την μπάλα ακόμη και σε εύκολα κοντρόλ), τι ακριβώς εξυπηρετούσε;
Θα πει κάποιος ότι είχαν "κλείσει" οι αλλαγές. Ας άφηνε τον Λιβάι μπροστά, τον Πάολο δεξιά και ας περνούσε αριστερά τον Κοϊτά στην θέση του "ξεζουμισμένου" Μαρσιάλ, ο οποίος στο τελευταίο ημίωρο ήταν ωσεί παρών. Κακή η επιλογή ενδεκάδας, κακή η επιλογή της εικοσάδας της αποστολής, κακό και το κοουτσάρισμα.
Το χειρότερο όλων;
Πέραν της επιλογής των αρχικών ένδεκα ή των είκοσι της αποστολής, ακόμη και του (κακού) κοουτσαρίσματος, το χειρότερο όλων είναι πως η ομάδα παρουσιάσθηκε ανέτοιμη στο ντέρμπι. Ανέτοιμη όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά (κυρίως) πνευματικά. Δεν είναι (δεν μπορεί να είναι) τυχαίο το ότι δεχθήκαμε γκολ τόσο στο ξεκίνημα του πρώτου (7ο λεπτό), όσο και του δευτέρου ημιχρόνου (49', 51').
Ειδικά στο δεύτερο μέρος θα έπρεπε να μπούμε πιο συγκεντρωμένοι, πιο "αφυπνισμένοι", πιο υποψιασμένοι διότι παρά το "στραπάτσο" του πρώτου μέρους βρήκαμε τον τρόπο και ισοφαρίσαμε. Πήγαμε στα αποδυτήρια όπως ξεκινήσαμε τον αγώνα, χωρίς να χάνουμε δηλαδή (που θα μπορούσαμε χαλαρά να χάνουμε στο πρώτο μέρος). Το "καμπανάκι" γιατί δεν χτύπησε;
Τα ατομικά λάθη
Υπήρξε βέβαια και η "πληγή" των (πολλών και παιδικών) ατομικών λαθών, άλλοτε λόγω πίεσης του αντιπάλου (που θα πρέπει να ξέρεις να την διαχειρίζεσαι και να μην πανικοβάλλεσαι όταν αγωνίζεσαι σε υψηλό επίπεδο) και άλλοτε αβίαστα. "Χαζό" πέναλτι, πάσες σε αντιπάλους στην άμυνά μας, από όλα είχε ο μπαχτσές. Και πολλά και "χοντρά" λάθη που μου θύμισαν τα καλοκαιρινά Ευρωπαϊκά παιχνίδια της ΑΕΚ. Βέβαια μπρος στην γενικότερη "τρικυμία" της ομάδας ήταν απλά το... κερασάκι στην τούρτα.
Η διακοπή του πρωταθλήματος
Δεν ψάχνω για δικαιολογίες, αλλά θεωρώ ότι επηρέασε (και) η διακοπή του πρωταθλήματος λόγω των Εθνικών ομάδων. Πάντα είναι ένα ερώτημα σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η ομάδα στο πρώτο της παιχνίδι μετά από διακοπή. Χάνει τον ρυθμό της.
Το ξαναγράφω, δεν το θεωρώ ως (επαρκή) δικαιολογία για την εικόνα που αντικρίσαμε, αλλά παλεύω να θυμηθώ καλό ματς της ΑΕΚ μετά από διακοπή. Υπενθυμίζω ότι και η περσινή (καταδικαστική) ήττα στο "Καραϊσκάκης" στα play off πάλι μετά από διακοπή πρωταθλήματος ήταν. Ίσως είναι ένα ενδιαφέρον θέμα να ψάξω να βρω τι κάνει η ΑΕΚ του Αλμέιδα μετά από διακοπές.
11 παιχνίδια (4 γκολ) - Καραϊσκάκη (4 γκολ)
Η ΑΕΚ δεν είναι καλά, το έχουμε ξαναγράψει. Βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο στην προσπάθειά της να αλλάξει το αγωνιστικό της στυλ. Ακόμη και έτσι όμως υπήρχαν κάποιες σταθερές. Μία από αυτές είναι η (εξαιρετική) ανασταλτική λειτουργία.
Λιγοστές τελικές προσπάθειες στην εστία μας, ακόμη λιγότερες ευκαιρίες των αντιπάλων μας και μόλις τέσσερα τέρματα παθητικό. Και όμως στο Φάληρο μετρήσαμε (ουσιαστικά σε μόλις μία ώρα παιχνδιού, καθώς το τέταρτο γκολ του Ολυμπιακού σημειώθηκε στο 62ο λεπτό) όσα γκολ δεχθήκαμε σε όλες τις προηγούμενες αγωνιστικές.
Η πιο βαριά ήττα της ΑΕΚ επί Αλμέιδα
Δεν έκανα ενδελεχή έρευνα των αποτελεσμάτων της ΑΕΚ με τον Ματίας στην τεχνική ηγεσία, αλλά τέσσερα γκολ σε ένα παιχνίδι είμαι σίγουρος ότι δεν είχαμε δεχθεί. Και αν δεν με απατά η μνήμη δεν έχουμε (ξανα)χάσει με περισσότερα από δύο γκολ διαφορά σε Ελλάδα και Ευρώπη (πάντα επί των ημερών του Αλμέιδα).
Εκτός έδρας ματς
Στην (όχι καλή) παρουσία της ΑΕΚ στα εκτός έδρας παιχνίδια της φέτος έχουμε αναφερθεί πολλάκις (και πιθανότατα θα συνεχίσουμε να το κάνουμε μέχρι να "στρώσει" η κατάσταση). Η (βαριά) ήττα από τον Ολυμπιακό ήταν η τέταρτη σε οκτώ αναμετρήσεις. Οι άλλες τρεις είναι με Παναιτωλικό, Πανσερραϊκό, FC Noah συν την ισοπαλία (σαν ήττα) με την Καλλιθέα. Μόνο Λεβαδειακό, Ατρόμητο, Inter Club d'Escaldes έχουμε νικήσει εκτός έδρας.
Η στατιστική εικόνα της αναμέτρησης
Πριν το παιχνίδι ο Ολυμπιακός σκόραρε ανά 11,2 τελικές προσπάθειες και του πιστώθηκαν 1,2 ασίστ ανά ματς. Κόντρα στην ΑΕΚ είχε τέσσερα γκολ σε μόλις δώδεκα τελικές (οι ένδεκα εντός περιοχής), δηλαδή γκολ ανά τρεις τελικές. Παράλληλα του πιστώθηκαν δύο ασίστ (επίσης περισσότερες από τον μέσο όρο του).
Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι σε δώδεκα τελικές είχε τέσσερα τέρματα και δύο δοκάρια (το πρώτο βέβαια μόνο τυπικά προσμετράται καθώς στην εξέλιξη της φάσης σημειώθηκε το πρώτο γκολ του Ελ Κααμπί). Οι μισές τελικές βρήκαν είτε δίχτυα, είτε το δοκάρι της εστίας του Στρακόσα. Η ΑΕΚ, παρότι είχε την κατοχή της μπάλας (55%) και περισσότερες πάσες, έμεινε σε μονοψήφιο αριθμό τελικών προσπάθειών και απείλησε ελάχιστα.
Διαβάστε αναλυτικά την στατιστική απεικόνιση της αναμέτρησης στο ντέρμπι κορυφής (στο ποιο;) με βάση την επίσημη ιστοσελίδα της διοργανώτριας αρχής (Super League):
Ολυμπιακός - ΑΕΚ 4-1
4 Γκολ 1
2 Ασίστ 0
12 Τελικές προσπάθειες 9
8 Σουτ εντός μεγάλης περιοχής 5
1 Σουτ εκτός μεγάλης περιοχής 4
3 Κεφαλιές 0
44 Πάσες 59
3 Κίτρινες κάρτες 1
0 Κόκκινες κάρτες 1
2 Αποκρούσεις 4
17 Επεμβάσεις 11
41 Κλεψίματα 36
12 Φάουλ 10
1 Οφσάιντ 2
2 Κόρνερ 0
43 Λάθη 47
9/20 Γεμίσματα 5/15
4 Γκολ 1
2 Ασίστ 0
12 Τελικές προσπάθειες 9
8 Σουτ εντός μεγάλης περιοχής 5
1 Σουτ εκτός μεγάλης περιοχής 4
3 Κεφαλιές 0
44 Πάσες 59
3 Κίτρινες κάρτες 1
0 Κόκκινες κάρτες 1
2 Αποκρούσεις 4
17 Επεμβάσεις 11
41 Κλεψίματα 36
12 Φάουλ 10
1 Οφσάιντ 2
2 Κόρνερ 0
43 Λάθη 47
9/20 Γεμίσματα 5/15
Όπως συνηθίζω να λέω (και να γράφω), συνεχίζουμε. Μαζεύουμε τα κομμάτια μας και προχωράμε. Είναι εύκολο; Σε καμία περίπτωση, αλλά όπως λέει και η παροιμία: «ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται» (είτε θεωρήσουμε ως καπετάνιο τον Ματίας, είτε τον Μάριο)...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου