Η μόνη σταθερά στην επίθεση της ΑΕΚ...

Είτε μιλάμε για (τυπικό) ρόμβο, είτε για 4-3-2-1, είτε για 4-3-1-2 το δεδομένο είναι ότι η ΑΕΚ του Νίκολιτς αγωνίζεται (μέχρι τώρα τουλάχιστον) με τρεις επιθετικούς (σε διατάξεις 1-2 και 2-1). Από τις τρεις θέσεις, οι δύο παραμένουν διεκδικούμενες και μόνο η μία δείχνει να είναι "καπαρωμένη", αυτή του Ζίνι.

Πιερό και Μαρσιάλ (συν τον σέντερ φορ που αναμένεται να αποκτηθεί) ερίζουν για την μία (θέση), Κοϊτά, Κουτέσα, Γκατσίνοβιτς (συν τον Ελίασον, δεν βάζω καν στην κουβέντα τον Λαμέλα και τον "κομμένο" Φερνάντες) διεκδικούν την άλλη. Το οξύμωρο της υπόθεσης; Ο πιο "φθηνός" ποδοσφαιριστής είναι μπροστά στην ιεραρχία από παίκτες που στοίχισαν στην ΑΕΚ πολύ (μα πολύ!) περισσότερο (είτε ως αγορά, είτε ως συμβόλαιο, είτε και τα δύο μαζί).

Ο Μάρκο Νίκολιτς δείχνει να πιστεύει πολύ στον 23χρονο ποδοσφαιριστή, ο οποίος αν δεν "εκραγεί" φέτος δεν θα το κάνει -πιθανότατα- ποτέ. Βρίσκεται στο κατάλληλο σημείο. Προέρχεται από μία καταπληκτική σεζόν με τον Λεβαδειακό (14 γκολ, δύο ασίστ, τρία κερδισμένα πέναλτι, τέσσερα δοκάρια) και από έναν διεθνή τίτλο με την Εθνική του (το Κοσάφα Καπ που κατέκτησε η Ανγκόλα) όπου ήταν άκρως κομβικός και καθοριστικός (με γκολ και ασίστ στον ημιτελικό συν ασίστ στον τελικό).

Προερχόμενος από τέτοια αφετηρία και με προπονητή που (δείχνει έμπρακτα ότι) τον πιστεύει, πρέπει να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει. Η "φοβία" μου και ο προβληματισμός μου είναι πως ο οργανισμός της ΑΕΚ δεν γνωρίζει τον τρόπο και την διαδικασία να εξελίξει έναν νεαρό ποδοσφαιριστή (αν και στα 23 δεν θα έπρεπε να θεωρείται ταλέντο, αλλά έτοιμος), ευελπιστώ όμως ότι ο Νίκολιτς θα παρουσιάσει καλύτερες επιδόσεις σε αυτό το κομμάτι από τους προκατόχους του...