Άλλα πράγματα βλέπει ένας προπονητής...

«Μπήκε νωρίς αντί του Περέιρα όμως δεν μπόρεσε να δώσει πράγματα. Υστέρησε και ανασταλτικά και δημιουργικά καθώς υπέπεσε σε πολλά και εύκολα λάθη με την μπάλα στα πόδια.»

«Η ΑΕΚ για ακόμα ένα παιχνίδι δεν πήρε σχεδόν τίποτα από τον Λιούμπισιτς στον άξονα της μεσαίας γραμμής.»

«Μπήκε μουδιασμένα στην αναγκαστική αλλαγή του Περέιρα, αλλά βελτιώθηκε όσο περνούσε η ώρα, χωρίς όμως να κάνει τη διαφορά.»

«Στράβωσε η μέρα για την ΑΕΚ όταν νωρίς νωρίς ο Περέιρα έπεσε στο χορτάρι. Ο Νίκολιτς επέλεξε τον Λιούμπιτσιτς να τραβήξει το κουπί και ο Κροάτης δεν δικαίωσε τον προπονητή του. Κάκιστη η εικόνα του “Λιούμπι” που έκανε πολλά λάθη, κακές μεταβιβάσεις.»

Αυτές είναι μερικές από τις κρίσεις που διαβάσαμε σε αθλητικές ιστοσελίδες (δεν έχει σημασία σε ποιες, δεν είναι αυτός ο στόχος του παρόντος κειμένου) για την παρουσία του Ρόμπερτ Λιούμπισιτς στην εντός έδρας αναμέτρηση της ΑΕΚ με τον Άρη Λεμεσού. Η άποψη του Μάρκο Νίκολιτς όμως (όπως την εξέφρασε στην συνέντευξη τύπου μετά το τέλος του αγώνα) είναι όχι απλά διαφορετική, αλλά (άκρως) αντίθετη:

«Ο Λιούμπισιτς μπήκε στο τρίτο λεπτό και πολέμησε κάνοντας την καλύτερη παρουσία του.»

Τελικά ήταν... χάλια ο "Λιούμπι" ή έκανε την καλύτερη εμφάνισή του με την ΑΕΚ (τουλάχιστον όσο καιρό βρίσκεται ο Νίκολιτς στον πάγκο); Δεν θα σταθώ στα πεπραγμένα του Λιούμπισιτς στο συγκεκριμένο παιχνίδι έχοντας ως μοναδικό δεδομένο την "ζωντανή" μετάδοση του αγώνα, χωρίς δηλαδή να έχω τα (αναλυτικά) στατιστικά στοιχεία του ποδοσφαιριστή και (κυρίως) χωρίς να έχω μελετήσει (ξαναδεί δηλαδή) το παιχνίδι.

Απλά ήθελα να εστιάσω στο ότι άλλα πράγματα βλέπουν οι προπονητές στο γήπεδο και άλλα όλοι οι υπόλοιποι. Οι τεχνικοί γνωρίζουν τι ζητούν από κάθε ποδοσφαιριστή και γνωρίζουν αν ανταποκρίθηκε, οι υπόλοιποι όχι και απλά κρίνουν από αυτά που βλέπουν και ειδικά τι κάνει κάποιος παίκτης όταν έχει την μπάλα στα πόδια του. Θα αφηγηθώ μία (σχετικά παλαιά) ποδοσφαιρική ιστορία...

Την αγωνιστική περίοδο 2006-2007 ο Παναθηναϊκός είχε προπονητή τον Βίκτορ Μουνιόθ (Víctor Muñoz). Στα τελειώματα εκείνου του πρωταθλήματος οι "πράσινοι" φιλοξενήθηκαν στο γήπεδο Αλκαζάρ από την ΑΕΛ. Από δεξιά ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν με τον Σουηδό Μίκαελ Νίλσον (πίσω) και τον Δημήτρη Παπαδόπουλο (μπροστά).

Στο ημίχρονο του αγώνα ο Μουνιόθ "έχωσε γκάζια" στον Νίλσον. Ήταν τόσο έξαλλος που ακουγόταν (και) εκτός των αποδυτηρίων. Γιατί τα "έχωσε" στον Σουηδό μπακ - χαφ; Γιατί του είχε ζητήσει άμεσο ποδόσφαιρο, μόλις η μπάλα έρθει στην κατοχή του να βγάλει μεγάλη - μπροστινή μπαλιά (εκεί όπου έπρεπε να βρίσκεται ο Παπαδόπουλος).

Η... απολογία του Νίλσον ήταν ότι ο Παπαδόπουλος δεν βρισκόταν στην θέση του και η μπαλιά θα πήγαινε στον... βρόντο. Και η απάντηση του Ισπανού τεχνικού; «Δουλειά σου είναι να πετάξεις την μπάλα μπροστά, αν δεν βρίσκεται εκεί ο Δημήτρης είναι δικό του πρόβλημα - όχι δικό σου!»

Πρακτικά τι μας λέει αυτό; Ότι ο (εκάστοτε) Νίλσον μπορεί να βγάλει αρκετές μπαλιές στο... πουθενά χωρίς να φταίει! Για τον προπονητή θα έχει κάνει καλά την δουλειά του και θα έχει εξηπηρετήσει το πλάνο. Για τον κόσμο όμως απλά Θα πετούσε την μπάλα στον... γάμο του Καραγκιόζη και θα τα "άκουγε". Για αυτό σας λέμε, άλλα πράγματα βλέπει ο προπονητής στο γήπεδο και άλλα οι υπόλοιποι...