Τα ελεύθερα σουτ από το ημικύκλιο
Τρία ελεύθερα σουτ, ισάριθμες απειλές για την εστία του Στρακόσα. Αναφερόμαστε στην εντός έδρας αναμέτρηση της ΑΕΚ με τον Άρη Λεμεσού. Και στις τρεις περιπτώσεις υπάρχει αμαρκάριστος ποδοσφαιριστής στο ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής της ΑΕΚ που έχει όλη την άνεση να σημαδέψει και να σουτάρει.
Στην πρώτη εικόνα είναι ο Μαρτσίεφ, στις δύο υπόλοιπες ο Κοκόριν. Στις δύο φορές η μπάλα πέρασε ελάχιστα άουτ και στην μία (στο 109ο λεπτό) τράνταξε το δοκάρι του Στρακόσα (και αντί για το 2-2 έγινε στην εξέλιξη της φάσης το 3-1 "σφραγίζοντας" την πρόκριση).
Η πρώτη εικόνα αφορά την φάση του όγδοου λεπτού. Η ΑΕΚ αμύνεται με εννέα παίκτες μέσα στην περιοχή (δέκα αν συνυπολογίσουμε και τον τερματοφύλακα), σχεδόν όλοι όμως πίσω από το σημείο του πέναλτι. Στις... παρυφές της μεγάλης περιοχής υπάρχουν δύο αμαρκάριστοι (και με χώρο) παίκτες του Άρη, ο ένας (Μαρτσίεφ) πήγε να κάνει την "ζημιά".
Και οι τρεις συγκεκριμένες φάσεις γίνονται σε set παιχνίδι και όχι σε κάποια αντεπίθεση της Κυπριακής ομάδας που θα μπορούσε να βρει σε ανισορροπία την άμυνα της ΑΕΚ. Είναι κάτι που το είδαμε και στα προηγούμενα παιχνίδια, παίκτη αμαρκάριστο στο ημικύκλιο να έχει την άνεση του ελεύθερου σουτ.
Δεν της στοίχισε της ΑΕΚ κόντρα στον Άρη Λεμεσού (στο επαναληπτικό ματς, γιατί στην Κύπρο κάπως έτσι δεχθήκαμε το δεύτερο γκολ αν και ο σκόρερ Γκόλντσον ήταν -ελαφρώς- εντός περιοχής), αλλά τέτοια κενά (και λάθη) πληρώνονται, ειδικά στην Ευρώπη.
Γιατί δημιουργείται αυτό το κενό όμως; Είναι θέμα διάταξης των ποδοσφαιριστών σε φάση άμυνας; Είναι η έλλειψη τυπικού ανασταλτικού μέσου (ενός "κόφτη" δηλαδή); Συνήθως αυτός είναι ο χώρος δράσης του όταν η ομάδα βρίσκεται στην περιοχή της (και πλησίον αυτής).
Το γιατί συμβαίνει θα πρέπει να το εντοπίσει (που είμαι σίγουρος πως το γνωρίζει, αν το βλέπουμε εμείς δεν γίνεται να μην το είδε ο Νίκολιτς) και να το διορθώσει το τεχνικό επιτελείο της ομάδας. Σε πιθανά (αντίστοιχα) σουτ της Άντερλεχτ ίσως κριθεί η πρόκριση...
Στην πρώτη εικόνα είναι ο Μαρτσίεφ, στις δύο υπόλοιπες ο Κοκόριν. Στις δύο φορές η μπάλα πέρασε ελάχιστα άουτ και στην μία (στο 109ο λεπτό) τράνταξε το δοκάρι του Στρακόσα (και αντί για το 2-2 έγινε στην εξέλιξη της φάσης το 3-1 "σφραγίζοντας" την πρόκριση).
Η πρώτη εικόνα αφορά την φάση του όγδοου λεπτού. Η ΑΕΚ αμύνεται με εννέα παίκτες μέσα στην περιοχή (δέκα αν συνυπολογίσουμε και τον τερματοφύλακα), σχεδόν όλοι όμως πίσω από το σημείο του πέναλτι. Στις... παρυφές της μεγάλης περιοχής υπάρχουν δύο αμαρκάριστοι (και με χώρο) παίκτες του Άρη, ο ένας (Μαρτσίεφ) πήγε να κάνει την "ζημιά".
Και οι τρεις συγκεκριμένες φάσεις γίνονται σε set παιχνίδι και όχι σε κάποια αντεπίθεση της Κυπριακής ομάδας που θα μπορούσε να βρει σε ανισορροπία την άμυνα της ΑΕΚ. Είναι κάτι που το είδαμε και στα προηγούμενα παιχνίδια, παίκτη αμαρκάριστο στο ημικύκλιο να έχει την άνεση του ελεύθερου σουτ.
Δεν της στοίχισε της ΑΕΚ κόντρα στον Άρη Λεμεσού (στο επαναληπτικό ματς, γιατί στην Κύπρο κάπως έτσι δεχθήκαμε το δεύτερο γκολ αν και ο σκόρερ Γκόλντσον ήταν -ελαφρώς- εντός περιοχής), αλλά τέτοια κενά (και λάθη) πληρώνονται, ειδικά στην Ευρώπη.
Γιατί δημιουργείται αυτό το κενό όμως; Είναι θέμα διάταξης των ποδοσφαιριστών σε φάση άμυνας; Είναι η έλλειψη τυπικού ανασταλτικού μέσου (ενός "κόφτη" δηλαδή); Συνήθως αυτός είναι ο χώρος δράσης του όταν η ομάδα βρίσκεται στην περιοχή της (και πλησίον αυτής).
Το γιατί συμβαίνει θα πρέπει να το εντοπίσει (που είμαι σίγουρος πως το γνωρίζει, αν το βλέπουμε εμείς δεν γίνεται να μην το είδε ο Νίκολιτς) και να το διορθώσει το τεχνικό επιτελείο της ομάδας. Σε πιθανά (αντίστοιχα) σουτ της Άντερλεχτ ίσως κριθεί η πρόκριση...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου