Ο τραυματισμός του Roberto Pereyra και ο Niclas Eliasson
«Όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή», έτσι δεν λένε; Στο ξεκίνημα της επαναληπτικής αναμέτρησης με τον Άρη Λεμεσού τραυματίζεται ο Ρομπέρτο Περέιρα και αδυνατεί να συνεχίσει. Εν τέλει όχι μόνο "έχασε" το εν λόγω ματς, αλλά και τις αναμετρήσεις που ακολούθησαν καθώς υπολογίζεται να επιστρέψει στην αγωνιστική δράση με την επανέναρξη του πρωταθλήματος (μετά την διακοπή για τις Εθνικές ομάδες δηλαδή). Αυτό αυτομάτως σήμανε δύο πράγματα στον ποδοσφαιρικό οργανισμό της ΑΕΚ:
1) Την εγκατάλειψη της αγωνιστικής διάταξης 4-4-2 ενισχυμένου άξονα (αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία αποκαλεί σχηματικά ως ρόμβο). Ο Περέιρα ήταν ο σημαντικότερος παίκτης (και ουσιαστικά ο play maker) της ΑΕΚ στην τετράδα των κεντρικών μέσων. Εν τη απουσία του, ο Μάρκο Νίκολιτς επέλεξε διάταξη με δύο κεντρικούς χαφ και δύο ακραίους (μεσο)επιθετικούς. Είτε κλασικό 4-4-2, είτε 4-2-3-1.
2) Την επανενεργοποίηση του Νίκλας Ελίασον. Ο Σουηδός ποδοσφαιριστής ήταν εκτός Ευρωπαϊκής λίστας στις αναμετρήσεις με Χάποελ Μπερ Σεβά και Άρη Λεμεσού. Με τον τραυματισμό του Περέιρα "άνοιξε" θέση ξένου στην λίστα και -από την στιγμή που δεν προέκυψε μεταγραφή- την θέση του Αργεντινού ποδοσφαιριστή πήρε ο Ελίασον.
Δηλαδή ο τραυματισμός του Περέιρα οδήγησε αφενός σε διάταξη με ακραίους και αφετέρου στην επιστροφή του Ελίασον, ο οποίος αγωνιζόμενος στην φυσική του θέση άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά (και) στους δύο αγώνες κόντρα στην Άντερλεχτ.
Στο Βέλγιο πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης (με πλασέ υψηλής ποιότητας) και (με το 1-1) μας κράτησε "ζωντανούς" και αήττητους, ενώ στον επαναληπτικό αγώνα της Νέας Φιλαδέλφειας έχει την ασίστ στο γκολ (ποιο γκολ; γκολάρα!) του Κοϊτά για το 1-0.
Δηλαδή έχει (άμεση ή έμμεση) συμμετοχή στα δύο (και μάλιστα τα πρώτα) από τα τρία τέρματα που πέτυχε η ΑΕΚ απέναντι στους Βέλγους. Έβαλε (προφανώς όχι μόνος του, ομαδικό άθλημα είναι το ποδόσφαιρο) τα θεμέλια της πρόκρισης στην League Phase του Conference League. Από ένα αρνητικό γεγονός (τραυματισμός) προέκυψαν όλα αυτά!
1) Την εγκατάλειψη της αγωνιστικής διάταξης 4-4-2 ενισχυμένου άξονα (αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία αποκαλεί σχηματικά ως ρόμβο). Ο Περέιρα ήταν ο σημαντικότερος παίκτης (και ουσιαστικά ο play maker) της ΑΕΚ στην τετράδα των κεντρικών μέσων. Εν τη απουσία του, ο Μάρκο Νίκολιτς επέλεξε διάταξη με δύο κεντρικούς χαφ και δύο ακραίους (μεσο)επιθετικούς. Είτε κλασικό 4-4-2, είτε 4-2-3-1.
2) Την επανενεργοποίηση του Νίκλας Ελίασον. Ο Σουηδός ποδοσφαιριστής ήταν εκτός Ευρωπαϊκής λίστας στις αναμετρήσεις με Χάποελ Μπερ Σεβά και Άρη Λεμεσού. Με τον τραυματισμό του Περέιρα "άνοιξε" θέση ξένου στην λίστα και -από την στιγμή που δεν προέκυψε μεταγραφή- την θέση του Αργεντινού ποδοσφαιριστή πήρε ο Ελίασον.
Δηλαδή ο τραυματισμός του Περέιρα οδήγησε αφενός σε διάταξη με ακραίους και αφετέρου στην επιστροφή του Ελίασον, ο οποίος αγωνιζόμενος στην φυσική του θέση άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά (και) στους δύο αγώνες κόντρα στην Άντερλεχτ.
Στο Βέλγιο πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης (με πλασέ υψηλής ποιότητας) και (με το 1-1) μας κράτησε "ζωντανούς" και αήττητους, ενώ στον επαναληπτικό αγώνα της Νέας Φιλαδέλφειας έχει την ασίστ στο γκολ (ποιο γκολ; γκολάρα!) του Κοϊτά για το 1-0.
Δηλαδή έχει (άμεση ή έμμεση) συμμετοχή στα δύο (και μάλιστα τα πρώτα) από τα τρία τέρματα που πέτυχε η ΑΕΚ απέναντι στους Βέλγους. Έβαλε (προφανώς όχι μόνος του, ομαδικό άθλημα είναι το ποδόσφαιρο) τα θεμέλια της πρόκρισης στην League Phase του Conference League. Από ένα αρνητικό γεγονός (τραυματισμός) προέκυψαν όλα αυτά!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου