Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης ομάδες χάνουν στο κύπελλο από ομάδες μικροτέρων κατηγοριών και μιλάμε για την ομορφιά του αθλήματος, τον θεσμό των εκπλήξεων και άλλα τέτοια επικολυρικά. Κι εδώ έχασε μία ομάδα από ομάδα ίδια κατηγορίας και το κάναμε μέγα θέμα, μαύρη σελίδα στην ιστορία του συλλόγου κι όλα τα συναφή. Ας αποφασίσουμε τι ποδόσφαιρο θέλουμε.
Πρόβλημα υγείας αντιμετωπίζει η σύζυγος του "Παγκόσμιου" Γιώργου Αμερικάνου με την ΚΑΕ ΑΕΚ να στέκεται στο πλευρό της. Η σχετική ανάρτηση στην Facebook σελίδα της ΚΑΕ μας θυμίζει ένα υπέροχο στιγμιότυπο κι αναφέρει σχετικά: « Συγκλονιστικό στιγμιότυπο από τα επινίκια, στο Καλλιμάρμαρο, στις 16/03/1966, για το επικό 75-45 της ΑΕΚ επί της ΤΣΣΚΑ Σόφιας, με το οποίο σφραγίστηκε το εισιτήριο πρόκρισης για το F4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Πρωταγωνιστές, ο "Αθάνατος" Γιώργος Αμερικάνος και η σύζυγός του, που σφιχταγκαλιάζονται συγκινημένοι. Η Αρχόντισσα σύντροφος του "Παγκόσμιου" Αρχηγού ταλαιπωρείται εσχάτως από πρόβλημα υγείας, αλλά τυγχάνει της αμέριστης υποστήριξης και φροντίδας των ιατρών της, Δημήτρη Παπαδόπουλου και Ηλία Σανίδα. Σύσσωμη η οικογένεια της ΑΕΚ BC τής εύχεται από καρδιάς ταχεία ανάρρωση. Περαστικά, Κυρία Πέπη... »
Υπάρχουν δύο επίπεδα ανάγνωσης της αναμέτρησης στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και της νίκης της ΑΕΚ με 2-1. Η πρώτη προσέγγιση είναι κάποιων... ημίψηλων παραγόντων (και των ακολούθων τους) και η δεύτερη αφορά το (πραγματικό) ποδόσφαιρο. Το έχουμε αναφέρει πολλάκις το παραποδόσφαιρο δεν είναι το... "φόρτε" μας (αν και κάποιες φορές διασκεδάζω με τους υποψήφιους γκαιμπελίσκους, κάποιες -ευτυχώς λίγες- εκνευρίζομαι). Στο παιχνίδι της 6ης αγωνιστικής των play off, στο γήπεδο "Κλεάνθης Βικελίδης" είδα (κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο) αυτό (που αποκαλούμε σχηματικά ως) "περσινή ΑΕΚ" με όλα τα θετικά (γρήγορο επιθετικό - θεαματικό ποδόσφαιρο, με παραγωγή -πολλών- ευκαιριών) και τα αρνητικά της (πολλές τελικές και φάσεις και -δυσανάλογα- λίγα γκολ). Μόλις δύο τέρματα σε 27 τελικές προσπάθειες, ναι, αυτό είναι κάτι που χαρακτήριζε την περσινή ΑΕΚ. Ακούω και διαβάζω για την (καταιγιστική ΑΕΚ) του δευτέρου ημιχρόνου. Και στο πρώτο η ομάδα ήταν πολύ καλή (δέκα τελικές σε
Είναι από τα εύκολα ματς προς ανάλυση. Ή μήπως από τα δύσκολα (υπό την έννοια ότι δεν υπάρχουν και πολλά να ειπωθούν); Η ΑΕΚ επικράτησε με 3-0 του Παναθηναϊκού (σκορ ιδιαίτερα κολακευτικό για τους "πράσινους") για την 7η αγωνιστική των play off κι έκανε σημαντικό βήμα για την κατάκτηση του τίτλου. Ήταν μία (εντυπωσιακή) εμφάνιση, συνέχεια εκείνης στο "Κλεάνθης Βικελίδης" την περασμένη Κυριακή, κάτι που πιστοποιεί ότι η ομάδα επέστρεψε στις... υψηλές πτήσεις στην πλέον κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος. Έγραφα χαρακτηριστικά μετά την εκτός έδρας νίκη επί του Άρη: «Να αποτελεί άραγε το χθεσινό ματς μήνυμα ότι επιστρέψαμε στις υψηλές "πτήσεις"; Μακάρι, ιδιαίτερα τούτη την περίοδο που κρίνονται τα πάντα.» Δεν υπάρχει λόγος να (προσπαθήσεις να) αναζητήσεις διακριθέντες (ή μη). Δικαίως αναδείχθηκε MVP ο Νίκλας (όταν σκοράρεις δύο φορές είναι απόλυτα λογικό), αλλά παίκτη που να υστέρησε (ή έστω να ήταν μέτριος) δεν μπορώ να βρω. Από τον υπερηχητικό Πινέδ
Δεν τα πάω καλά με όλους αυτές τις στομφώδεις, πομπώδεις, επικολυρικές ατάκες - φράσεις του τύπου " Η μητέρα των μαχών ", " Ματς δίχως αύριο ", " Ο τελικός των τελικών ", " Με το μαχαίρι στα δόντια " και πάει λέγοντας. Σε κάποιες (ελάχιστες) περιπτώσεις ταιριάζουν, αλλά στην συντριπτική πλειοψηφία πρόκειται απλά για κλισέ που χρησιμοποιούνται καθ' υπερβολήν χωρίς ουσία. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίσω το σημερινό παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό ως τέτοιο. Ναι, σε περίπτωση νίκης η ΑΕΚ θα ξεφύγει του Παναθηναϊκού με τέσσερις βαθμούς τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε. Δίνει ώθηση δηλαδή, αλλά δεν κρίνει τίτλο. Κι επειδή γίνεται λόγος για μάχη μεταξύ ΑΕΚ και Παναθηναϊκού για το πρωτάθλημα απορώ γιατί αφήνουν έξω από την κουβέντα τον ΠΑΟΚ, ο οποίος μπορεί να απέχει πέντε βαθμούς από την κορυφή αλλά έχει παιχνίδι λιγότερο και φιλοξενεί τους άλλους τρεις (ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό) στην Τούμπα. Τέλος πάντων, αναμ
Να την πω την αμαρτία μου; Άντε, θα την πω. Λατρεύω την Εθνική ομάδα. Παρακολουθώ όλα τα παιχνίδια της (τα περισσότερα τηλεοπτικά και σε όσα ευνοήσουν οι περιστάσεις από κοντά) κι ευελπιστώ ότι θα βρεθούμε στην τελική φάση του Euro και γενικότερα σε μεγάλη διοργάνωση μετά από πολλά χρόνια. Όμως (μου) λείπει η ΑΕΚ από την καθημερινότητά μου. Όταν δεν υπάρχουν παιχνίδια με πιάνει κάτι σαν... στερητικό σύνδρομο. Επιστροφή, λοιπόν, στην αγωνιστική δράση κατά πως αναφέρει και ο τίτλος με ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι. Επιστροφή με πολύ δύσκολη εκτός έδρας αποστολή καθώς θα φιλοξενηθεί (26/11/2023, 17:00) στο Εθνικό Στάδιο Ιωαννίνων "Οι Ζωσιμάδες" από τον ΠΑΣ Γιάννινα στο πλαίσιο της 12ης αγωνιστικής. Να θυμίσω τι έγινε στο αντίστοιχο περσινό παιχνίδι; Δεν (νομίζω ότι) χρειάζεται, είναι αρκετά νωπό. Η ΑΕΚ ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα με μόλις πέντε ήττες, η μία ήταν στα Ιωάννινα. Ακόμη και με βάση το παρελθόν των ομάδων υπάρχει απόλυτη ισορροπία, από οκτώ νίκες και δέκα ισοπαλίες.
Χθες συγκρατήθηκα και δεν σχολίασα για να μην ξεφύγω! Αλλά και σήμερα ελοχεύει ο ίδιος κίνδυνος (δεν μου πέρασε ακόμη) οπότε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα σου... περάσει εδώ είμαστε να σχολιάσεις! Καλή χρονιά!!!
ΔιαγραφήΣε όλα τα μήκη και πλάτη της γης ομάδες χάνουν στο κύπελλο από ομάδες μικροτέρων κατηγοριών και μιλάμε για την ομορφιά του αθλήματος, τον θεσμό των εκπλήξεων και άλλα τέτοια επικολυρικά. Κι εδώ έχασε μία ομάδα από ομάδα ίδια κατηγορίας και το κάναμε μέγα θέμα, μαύρη σελίδα στην ιστορία του συλλόγου κι όλα τα συναφή. Ας αποφασίσουμε τι ποδόσφαιρο θέλουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυνική και απόλυτα ρεαλιστική η προσέγγισή σου. Συμφωνώ...
ΔιαγραφήΠου είσαι εσύ; Έλα να κάνουμε καμία ανάρτηση σιγά σιγά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα κάτι συμπτώσεις. Σχολιάζεις -σε ανάρτηση που η ΑΕΚ έκανε την μοναδική ήττα στο κύπελλο- την ημέρα που έκανε την 1η ήττα στο πρωτάθλημα!!!
Διαγραφή