Μετά την Ευρώπη, τέλος και το κύπελλο...

Η ΑΕΚ στο γήπεδο "Κλεάνθης Βικελίδης" δεν είχε αντίπαλο μόνο τον Άρη (και την υποχρέωση να νικήσει εκτός έδρας). Απέναντί της είχε επίσης το γεγονός ότι δεν βρίσκεται σε καλή αγωνιστική κατάσταση (θεωρώ ότι το έχουμε εξαντλήσει το θέμα), τις -για μία ακόμη φορά- πολλές (εννέα στο σύνολο) απουσίες (Γκαρσία, Σιμάνσκι, Ελίασον, Γαλανόπουλος, Κάλενς, Μουκουντί, Μοχαμάντι, Χατζισαφί, Ζίνι) και το ότι έδινε τέταρτο (συνεχόμενο) ντέρμπι σε διάστημα μόλις δέκα ημερών (07/01 Ολυμπιακός - ΑΕΚ 1-2, 10/01 ΑΕΚ - Άρης 0-0, 14/01 ΑΕΚ - Παναθηναϊκός 2-2, 17/01 Άρης - ΑΕΚ 1-1).

Με βάση τα παραπάνω η εικόνα της ομάδας (ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο) ήταν καλύτερη από ότι προσδοκούσα. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχε επαρκής αριθμός λύσεων στον πάγκο για να "φρεσκαριστεί" η ομάδα μετά το εξήντα (όπως το συνηθίζει) και κυρίως για να βγάλει και παράταση.

Ουσιαστικά η ομάδα δεν είχε εναλλακτικές επιλογές στα στόπερ (Χρυσόπουλος, Γεμπόα μπήκαν στην αποστολή απλά για να συμπληρωθεί εικοσάδα και για να πάρουν εμπειρίες), στους ανασταλτικούς μέσους, στους κεντρικούς χαφ (αφού ξεκίνησαν τόσο ο Μάνταλος όσο και ο Πινέδα), ενώ για την επιθετική γραμμή οι επιλογές που υπήρχαν ήταν οι (εκτός κλίματος) Πόνσε, Πισάρο, ο "παροπλισμένος" Φαν Βέερτ και οι ανέτοιμοι (από άποψη ρυθμού) Αραούχο, Φερνάντες.

Ακόμη κι έτσι όμως η ΑΕΚ ήταν καλύτερη του αντιπάλου της στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, σαφώς καλύτερη από το πρώτο παιχνίδι στην Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά αυτό δεν αρκούσε και αποκλείσθηκε παρότι δεν ηττήθηκε (0-0 πρώτο ματς, 1-1 επαναληπτικός και 4-2 στα πέναλτι). Ας είναι, συνεχίζουμε.

Ακολουθεί το Περιστέρι (μία παραδοσιακά δύσκολη έδρα για την ΑΕΚ) την προσεχή Κυριακή (21/01, 17:30) και μετά το πράγμα... στρώνει (ως προς την συχνότητα των αγώνων εννοώ, με δεδομένο ότι πλέον μας απέμεινε μόνο μία διοργάνωση) για να μπορέσει η ομάδα να βρει τις ανάσες της...