Τα συμπεράσματα από την νίκη επί του Παναιτωλικού
Η ΑΕΚ διπλασίασε τις νίκες της στην League Phase του κυπέλλου Ελλάδος, επέστρεψε στις νίκες και συνεχίζει ευρισκόμενη στο μέσο ενός απαιτητικού προγράμματος καθώς ήταν το τέταρτο παιχνίδι σε σύνολο επτά σε χρονικό διάστημα τριών εβδομάδων (ματς ανά τρεις ημέρες δηλαδή).
Ο Δημήτρης Καλοσκάμης (με συμμετοχή και στα δύο γκολ) και ο Πιερό (με το τρίτο του τέρμα στην σεζόν) έλυσαν τον "γόρδιο δεσμό" και συνεχίζουμε καθώς μας περιμένει την Κυριακή (28/09) ο Βόλος (στην Νέα Φιλαδέλφεια) και την προσεχή Πέμπτη (02/10) η Τσέλιε (εκτός έδρας).
Τι μας έκαναν εντύπωση:
1) Το ότι δεν αγωνίσθηκε ο Χρυσόπουλος. Στην πρεμιέρα του θεσμού, στο Αιγάλεω, τον είδαμε βασικό. Στο δεύτερο παιχνίδι του κυπέλλου ο Μάρκο Νίκολιτς προτίμησε ως αριστερό κεντρικό αμυντικό τον Μουκουντί (στο πλευρό του Βίντα).
2) Το ότι δεν πήρε χρόνο συμμετοχής ο Λιούμπισιτς. Θεωρούσαμε ότι θα αγωνισθεί στην μεσαία γραμμή, στο πλευρό του Γκρούγιτς, αλλά τελικά προτιμήθηκε ο Μάνταλος (που είχε αγωνισθεί ως αλλαγή στην Λάρισα). Ο "Λιούμπι" όμως δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε ως αλλαγή. Η μόνη αλλαγή που έγινε στα κεντρικά χαφ ήταν του Μάνταλου με τον Μαρίν. Συνολικά κάναμε τέσσερις αλλαγές (σε δύο διακοπές), δεν τις "κλείσαμε" δηλαδή παρότι υπήρχε η δυνατότητα.
3) Το ότι οι Γιόβιτς, Ζοάο Μάριο και Γκρούγιτς χρειάζονται ακόμη χρόνο. Χρόνο προσαρμογής για να ενσωματωθούν πλήρως και να "μπούνε" κανονικά στην αγωνιστική εξίσωση (εννοώ ως σημαντικά γρανάζια και "κολώνες" του άξονα) της ΑΕΚ του Μάρκο Νίκολιτς.
4) Τα... δεκαπέντε (15) κόρνερ που κερδίσαμε (έναντι μόλις δύο του Παναιτωλικού). Δεν θυμάμαι, στο κοντινό τουλάχιστον παρελθόν, τέτοιον αριθμό! Σχεδόν όσα και τα πλάγια που κερδίσαμε (17) στο παιχνίδι, εντυπωσιακό!
Τι κρατάμε:
1) Την επιστροφή στις νίκες μετά από την ισοπαλία στην AEL FC Arena. Στην Λάρισα "σταμάτησε" το νικηφόρο σερί (των πέντε αγώνων). Ας "χτίσουμε" νέο, την αρχή την κάναμε...
2) Την επέκταση του αήττητου στα δώδεκα παιχνίδια. Έξι στην Ευρώπη, τέσσερα στο πρωτάθλημα και δύο στο κύπελλο. Οκτώ νίκες και τέσσερις ισοπαλίες. Η ΑΕΚ του Μάρκο Νίκολιτς αγνοεί την ήττα.
3) Την διατήρηση του απολύτου (σε νίκες) στα εντός έδρας παιχνίδια. Έξι (ματς) - έξι (νίκες).
4) Το δέκατο σερί παιχνίδι που βρίσκουμε δίχτυα. Συνολικά, στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, σκοράραμε σε όλα τα ματς πλην ενός (11/12).
5) Την (εντυπωσιακή) εμφάνιση του Καλοσκάμη. Ο νεαρός ποδοσφαιριστής ήταν απόλυτα καθοριστικός όντας "μέσα" και στα δύο τέρματα που πετύχαμε (με ασίστ στο πρώτο γκολ, ενώ σκόραρε το δεύτερο). Δεν ήταν όμως μόνο αυτό, αλλά η γενικότερη παρουσία του.
6) Το (τρίτο στην σεζόν) γκολ του Πιερό. Κάθε φορά που σκοράρει ο σέντερ φορ, ακόμη κι αν είναι σε οικογενειακό δίτερμα, είναι σημαντικό. Το γκολ "θρέφει" τους επιθετικούς. Δεύτερο τέρμα του Αϊτινού επιθετικού στην διοργάνωση (σε δύο αγώνες) και τρίτο στην σεζόν (πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ).
7) Την (εξαιρετική) εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου. Είχαμε συνηθίσει μία ΑΕΚ πιο συντηρητική στα πρώτα ημίχρονα των αγώνων της, να "σκανάρει" τον εκάστοτε αντίπαλό της και να "φορτσάρει" στα δεύτερα (ημίχρονα). Κόντρα στον Παναιτωλικό έκανε το ακριβώς αντίθετο. Το πρώτο ημίχρονο ήταν η φυσική συνέχεια της εμφάνισης στο δεύτερο μέρος στην AEL FC Arena.
Τι αφήνουμε:
1) Την εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου, ειδικότερα του τελευταίου ημιώρου. Η ομάδα (παρα)χαλάρωσε κι έδωσε γήπεδο στον Πανσερραϊκό. Δεν του επέτρεψε βέβαια πολλές τελικές προσπάθειες (έξι) αλλά οι τέσσερις ήταν στην εστία. Είναι απόλυτα κατανοητό βέβαια πως σε μία δύσκολη συνθήκη (επτά ματς σε 21 ημέρες όπως γράφαμε και στην προαναγγελία) χρειάζεται ειδική διαχείριση δυνάμεων, δεν μπορείς να παίζεις ενενηντάλεπτο με το πόδι στο γκάζι.
2) Το ότι δεχθήκαμε (σε δεύτερο σερί παιχνίδι) γκολ. Είχαμε... καλομάθει από τα (πέντε συνεχόμενα και επτά στο σύνολο) clean sheets.
3) Την πέμπτη νίκη με (μόλις) ένα γκολ διαφορά. Οι άλλες τέσσερις είναι με 1-0, τούτη με 2-1.
4) Το ότι η ομάδα δεν παίρνει -για ακόμη μία φορά- αυτά που δικαιούται (αγωνιστικά) με βάση όσα δημιουργεί (17 τελικές, οι επτά στην εστία, μόλις δύο γκολ).
Ο Δημήτρης Καλοσκάμης (με συμμετοχή και στα δύο γκολ) και ο Πιερό (με το τρίτο του τέρμα στην σεζόν) έλυσαν τον "γόρδιο δεσμό" και συνεχίζουμε καθώς μας περιμένει την Κυριακή (28/09) ο Βόλος (στην Νέα Φιλαδέλφεια) και την προσεχή Πέμπτη (02/10) η Τσέλιε (εκτός έδρας).
Τι μας έκαναν εντύπωση:
1) Το ότι δεν αγωνίσθηκε ο Χρυσόπουλος. Στην πρεμιέρα του θεσμού, στο Αιγάλεω, τον είδαμε βασικό. Στο δεύτερο παιχνίδι του κυπέλλου ο Μάρκο Νίκολιτς προτίμησε ως αριστερό κεντρικό αμυντικό τον Μουκουντί (στο πλευρό του Βίντα).
2) Το ότι δεν πήρε χρόνο συμμετοχής ο Λιούμπισιτς. Θεωρούσαμε ότι θα αγωνισθεί στην μεσαία γραμμή, στο πλευρό του Γκρούγιτς, αλλά τελικά προτιμήθηκε ο Μάνταλος (που είχε αγωνισθεί ως αλλαγή στην Λάρισα). Ο "Λιούμπι" όμως δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε ως αλλαγή. Η μόνη αλλαγή που έγινε στα κεντρικά χαφ ήταν του Μάνταλου με τον Μαρίν. Συνολικά κάναμε τέσσερις αλλαγές (σε δύο διακοπές), δεν τις "κλείσαμε" δηλαδή παρότι υπήρχε η δυνατότητα.
3) Το ότι οι Γιόβιτς, Ζοάο Μάριο και Γκρούγιτς χρειάζονται ακόμη χρόνο. Χρόνο προσαρμογής για να ενσωματωθούν πλήρως και να "μπούνε" κανονικά στην αγωνιστική εξίσωση (εννοώ ως σημαντικά γρανάζια και "κολώνες" του άξονα) της ΑΕΚ του Μάρκο Νίκολιτς.
4) Τα... δεκαπέντε (15) κόρνερ που κερδίσαμε (έναντι μόλις δύο του Παναιτωλικού). Δεν θυμάμαι, στο κοντινό τουλάχιστον παρελθόν, τέτοιον αριθμό! Σχεδόν όσα και τα πλάγια που κερδίσαμε (17) στο παιχνίδι, εντυπωσιακό!
Τι κρατάμε:
1) Την επιστροφή στις νίκες μετά από την ισοπαλία στην AEL FC Arena. Στην Λάρισα "σταμάτησε" το νικηφόρο σερί (των πέντε αγώνων). Ας "χτίσουμε" νέο, την αρχή την κάναμε...
2) Την επέκταση του αήττητου στα δώδεκα παιχνίδια. Έξι στην Ευρώπη, τέσσερα στο πρωτάθλημα και δύο στο κύπελλο. Οκτώ νίκες και τέσσερις ισοπαλίες. Η ΑΕΚ του Μάρκο Νίκολιτς αγνοεί την ήττα.
3) Την διατήρηση του απολύτου (σε νίκες) στα εντός έδρας παιχνίδια. Έξι (ματς) - έξι (νίκες).
4) Το δέκατο σερί παιχνίδι που βρίσκουμε δίχτυα. Συνολικά, στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, σκοράραμε σε όλα τα ματς πλην ενός (11/12).
5) Την (εντυπωσιακή) εμφάνιση του Καλοσκάμη. Ο νεαρός ποδοσφαιριστής ήταν απόλυτα καθοριστικός όντας "μέσα" και στα δύο τέρματα που πετύχαμε (με ασίστ στο πρώτο γκολ, ενώ σκόραρε το δεύτερο). Δεν ήταν όμως μόνο αυτό, αλλά η γενικότερη παρουσία του.
6) Το (τρίτο στην σεζόν) γκολ του Πιερό. Κάθε φορά που σκοράρει ο σέντερ φορ, ακόμη κι αν είναι σε οικογενειακό δίτερμα, είναι σημαντικό. Το γκολ "θρέφει" τους επιθετικούς. Δεύτερο τέρμα του Αϊτινού επιθετικού στην διοργάνωση (σε δύο αγώνες) και τρίτο στην σεζόν (πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ).
7) Την (εξαιρετική) εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου. Είχαμε συνηθίσει μία ΑΕΚ πιο συντηρητική στα πρώτα ημίχρονα των αγώνων της, να "σκανάρει" τον εκάστοτε αντίπαλό της και να "φορτσάρει" στα δεύτερα (ημίχρονα). Κόντρα στον Παναιτωλικό έκανε το ακριβώς αντίθετο. Το πρώτο ημίχρονο ήταν η φυσική συνέχεια της εμφάνισης στο δεύτερο μέρος στην AEL FC Arena.
Τι αφήνουμε:
1) Την εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου, ειδικότερα του τελευταίου ημιώρου. Η ομάδα (παρα)χαλάρωσε κι έδωσε γήπεδο στον Πανσερραϊκό. Δεν του επέτρεψε βέβαια πολλές τελικές προσπάθειες (έξι) αλλά οι τέσσερις ήταν στην εστία. Είναι απόλυτα κατανοητό βέβαια πως σε μία δύσκολη συνθήκη (επτά ματς σε 21 ημέρες όπως γράφαμε και στην προαναγγελία) χρειάζεται ειδική διαχείριση δυνάμεων, δεν μπορείς να παίζεις ενενηντάλεπτο με το πόδι στο γκάζι.
2) Το ότι δεχθήκαμε (σε δεύτερο σερί παιχνίδι) γκολ. Είχαμε... καλομάθει από τα (πέντε συνεχόμενα και επτά στο σύνολο) clean sheets.
3) Την πέμπτη νίκη με (μόλις) ένα γκολ διαφορά. Οι άλλες τέσσερις είναι με 1-0, τούτη με 2-1.
4) Το ότι η ομάδα δεν παίρνει -για ακόμη μία φορά- αυτά που δικαιούται (αγωνιστικά) με βάση όσα δημιουργεί (17 τελικές, οι επτά στην εστία, μόλις δύο γκολ).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου