Η τακτική προσέγγιση του Αλμέιδα στην πρεμιέρα

Matías Jesús Almeyda
Προ ημερών είχα γράψει άρθρο υπό τον τίτλο "Ποιο σύστημα ταιριάζει στην ΑΕΚ του Αλμέιδα;" κάνοντας μία πρώτη (και πολύ πρόωρη) προσπάθεια ανάλυσης και κατανόησης του αγωνιστικού συστήματος 3-5-2, με το οποίο φαινόταν (από τότε) ότι θα ξεκινούσε την σεζόν η ΑΕΚ.

Ενός 3-5-2 εντελώς διαφορετικού από το "τυποποιημένο" σύστημα που γνωρίζουμε και κυρίως ενός 3-5-2 που ισχύει μόνο όταν η ΑΕΚ βρίσκεται σε φάση άμυνας και κυρίως στο δικό της μισό του γηπέδου. Όταν έχει την μπάλα στην κατοχή της η ΑΕΚ δεν βλέπουμε 3-5-2, αλλά κάτι (τελείως) διαφορετικό.

Για παράδειγμα στην εκτός έδρας αναμέτρηση της πρεμιέρας με την Λαμία ο Ματίας Αλμέιδα επέλεξε τον Πέτρο Μάνταλο (ως παρτενέρ του Αραούχο) αφήνοντας στον πάγκο τον Λιβάι Γκαρσία. Αυτό έγινε -κατά την ταπεινή μου άποψη- όχι γιατί θεωρεί τον Μάνταλο καλύτερο περιφερειακό επιθετικό από τον Λιβάι, ούτε γιατί βρίσκεται σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση στην παρούσα περίοδο.

Νομίζω ότι η επιλογή του Μάνταλου έγινε γιατί είναι παίκτης του κέντρου. Αποδίδει δηλαδή καλύτερα ως οκτάρι ή δεκάρι παρά ως περιφερειακός επιθετικός. Και τότε γιατί τον έβαλε παρτενέρ του Σέρχιο, θα ρωτήσετε δικαίως. Γιατί ο Μάνταλος, σε αυτό τον σύνθετο ρόλο που είχε, όταν η ΑΕΚ βρισκόταν σε φάση επίθεσης αγωνιζόταν στην φυσική του θέση (και όχι περιφερειακός επιθετικός).

Νομίζω πως το σύστημα της ΑΕΚ όταν βρισκόταν στην επίθεση μετατρεπόταν σε κάτι σαν 3-4-3, όχι με την "κανονική" του μορφή (όπου την τετράδα στα χαφ αποτελούν οι δύο κεντρικοί και δύο ακραίοι που παίζουν πάνω στην γραμμή), αλλά με (κάτι σαν) ρόμβο στο κέντρο.

Σιμάνσκι στο "6", Πινέδα από αριστερά, Γιόνσον από δεξιά και Μάνταλος στο "10" με επιθετική τριπλέτα τους (από αριστερά προς τα δεξιά) Τσούμπερ, Αραούχο, Άμραμπατ. Η συγκεκριμένη διάταξη μετατρέπει τους δύο ακραίους στόπερ σε φουλ μπακ (πάντα όταν η ομάδα είναι σε φάση επίθεσης).

Την πρώτη είπα "έτυχε", την δεύτερη παραξενεύθηκα, από την τρίτη και μετά είπα ότι κάτι επαναλαμβανόμενο παύει να είναι σύμπτωση. Στα ανεβάσματα του Βίντα από δεξιά αναφέρομαι και στις σέντρες που έβγαζε (με αποκορύφωμα την συμμετοχή του στην φάση του γκολ του Πινέδα).

Δεν έγινε κατά τύχη, δεν έγινε εξ ανάγκης. Αυτό ήταν το πλάνο. Δεν ξέρω αν θα το κρατήσει ο Αλμέιδα (ή ήταν μόνο για το συγκεκριμένο ματς). Ο κόσμος ζητά την απόκτηση ακραίως μπακ χαφ, αλλά αυτό που πάει να παίξει ο Αλμέιδα αποκλείει την ύπαρξη μπακ χαφ (έστω και επιθετικογενών) στην ενδεκάδα (εκτός κι αν πρόκειται για παίκτες επιπέδου Ρομπέρτο Κάρλος)!

Θέλει παίκτες να παίρνουν την γραμμή όταν η ΑΕΚ αμύνεται ή στα πρώτα μέτρα όταν ξεκινά επίθεση από πίσω, αλλά σε φάση επίθεσης έχουν την δουλειά του ακραίου επιθετικού στο 4-3-3. Συγκλίνουν δηλαδή και πλαισιώνουν τον σέντερ φορ. Αυτό ένας μπακ χαφ δεν μπορεί να το υποστηρίξει (όσο καλός και να είναι).

Στόπερ σε φάση άμυνας - ακραίοι αμυντικοί σε φάση επίθεσης, ακραίοι μπακ χαφ σε φάση άμυνας - "καθαροί" επιθετικοί σε φάση επίθεσης - περιφερειακός επιθετικός σε φάση άμυνας - κεντρώος σε φάση επίθεσης, αμυντικός χαφ σε φάση άμυνας - κεντρικός αμυντικός σε φάση επίθεσης (συμπληρώνει τον λίμπερο όταν προωθούνται τα ακραία στόπερ που μετατρέπονται σε μπακ χαφ - πιθανά γι' αυτόν τον λόγο χρησιμοποιούσε τον Σιμάνσκι ως κεντρικό στόπερ σε αρκετά φιλικά, για να μάθει και να οικειοποιηθεί την θέση).

Είναι το (μάλλον περίεργο και αρκετά περίπλοκο - απαιτητικό) σύστημα του Ματίας Αλμέιδα λειτουργικό και εφαρμόσιμο στο Ελληνικό πρωτάθλημα; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα, αλλά από την στιγμή που το υποστηρίζει και επιμένει σε αυτό ο Αργεντινός τεχνικός είμαι μαζί του!

Σχόλια

Δημοφιλέστερες αναρτήσεις τελευταίας εβδομάδας

Σχόλιο πάνω στο ΑΕΚ - Παναθηναϊκός

Περί Κατίδη...

Επιστροφή στην αγωνιστική δράση...

Η στατιστική απεικόνιση της νίκης στην Λαμία

Δείτε όλα τα γκολ της ΑΕΚ στο περσινό πρωτάθλημα