Άνοιξε θέμα Ματίας στην ΑΕΚ;
Με την συμπλήρωση μίας... ντουζίνας αγώνων η ΑΕΚ βρίσκεται στην τέταρτη θέση, τρεις βαθμούς μακριά από την κορυφή. Παράλληλα έμεινε (πολύ) νωρίς εκτός Ευρώπης από κάποια ομάδα της Αρμενίας (FC Noah). Στο κύπελλο είναι νωρίς ακόμη να αναφερθούμε καθώς δώσαμε μόλις ένα (νικηφόρο) παιχνίδι και επίκειται επαναληπτικός.
Πριν καν ολοκληρωθεί ο Νοέμβριος "μετράμε" τέσσερις ήττες, τρεις ισοπαλίες και δέκα νίκες σε Ελλάδα και Ευρώπη (σε σύνολο 17 αγώνων). Η εικόνα της ομάδας στην πλειοψηφία των φετινών αναμετρήσεων απέχει (παρασάγγας) από αυτό που περιμέναμε (πλην πολύ μικρών εξαιρέσεων). Το ερώτημα που είχαμε θέσεις στις αρχές Αυγούστου μετά την ήττα στην Αρμενία («Τι συμβαίνει στην ΑΕΚ;») παραμένει επίκαιρο και (σχεδόν) αναπάντητο. Ας προσπαθήσουμε να τα βάλουμε σε μία σειρά:
1) Η σύγκριση
➩ Super League 2022-2023 (κανονική σεζόν): Την (καταπληκτική) πρώτη χρονιά του Αλμέιδα, την σεζόν του νταμπλ και του θεαματικού και επιβλητικού ποδοσφαίρου, η ΑΕΚ δημιουργούσε 16,8 τελικές προσπάθειες (σε μέσους όρους ανά αγώνα θα σταθώ για να μπορεί να γίνει σύγκριση με την φετινή χρονιά, η οποία βρίσκεται μόλις στην 12η αγωνιστική), πετύχαινε σχεδόν δύο τέρματα (πάντα ανά ματς), σκόραρε ανά 8,6 τελικές και είχε 1,3 ασίστ, 60,1 πάσες, 38,9 λάθη. Στα φάουλ είχε 14,1 υπέρ και 17,2 κατά. Πετύχαμε 69 και δεχθήκαμε 17 γκολ σε 36 παιχνίδια πρωταθλήματος (μαζί με τα play off).
➩ Super League 2023-2024 (κανονική σεζόν): Την δεύτερη χρονιά του Αλμέιδα (όπου τερματίσαμε δεύτεροι) η ΑΕΚ δημιουργούσε 16,7 τελικές προσπάθειες, πετύχαινε 2,3 γκολ, σκόραρε ανά 7,3 τελικές και είχε 1,4 ασίστ, 45 πάσες, 38,8 λάθη. Στα φάουλ είχε 13,6 υπέρ και 14,4 κατά. Πετύχαμε 80 και δεχθήκαμε 35 γκολ σε 36 παιχνίδια πρωταθλήματος (μαζί με τα play off).
➩ Super League 2024-2025 (κανονική σεζόν): Την τρίτη χρονιά του Αλμέιδα (όπου έχουν "παιχτεί" δώδεκα αγωνιστικές) η ΑΕΚ δημιουργεί 17,1 τελικές προσπάθειες, πετυχαίνει 1,4 γκολ, σκοράρει ανά 12,1 τελικές και έχει μία ασίστ, 42,5 πάσες, 33,8 λάθη (παντα ανά παιχνίδι). Στα φάουλ έχει 12,2 υπέρ και 13,6 κατά. Συνολικά στις δώδεκα πρώτες αγωνιστικές πετύχαμε 17 και δεχθήκαμε 8 γκολ.
Στατιστικά (και μόνο) η φετινή ΑΕΚ δημιουργεί (ελαφρώς) περισσότερο (βέβαια άλλο οι τελικές προσπάθειες και άλλο οι ποιοτικές τελικές τις οποίες χαρακτηρίζουμε ως ευκαιρίες), αλλά σκοράρει λιγότερο. 1,4 γκολ ανά παιχνίδι, για να βρούμε δίχτυα χρειαζόμαστε 12,1 τελικές.
Υστερούμε στο passing game (όχι ιδιαιτέρα σε σχέση με την περασμένη αγωνιστική περίοδο). Μειώσαμε τα λάθη και θα έλεγα ότι βελτιώσαμε την ανασταλτική μας λειτουργία αν δεν υπήρχε η "τεσσάρα" στο γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" (τέσσερα γκολ σε ένδεκα ματς είναι καλά, οκτώ σε δώδεκα όχι).
2) Τα δεδομένα (και τα προβλήματα)
Την πρώτη σεζόν του Αλμέιδα είχαμε δύο πλεονεκτήματα: πρώτον δεν είχαμε Ευρώπη και δεύτερον το "χειμερινό" μουντιάλ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η ΑΕΚ αφενός έκανε δύο πλήρης και "κανονικές" προετοιμασίες (μία το καλοκαίρι και μία τον Νοέμβριο) και αφετέρου δεν υπήρχε η επιπλέον κόπωση των (πολύ απαιτητικών) Ευρωπαϊκών αγώνων του φθινοπώρου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το πολύ απαιτητικό στυλ ποδοσφαίρου της ομάδας εκείνη την σεζόν να "βγει" στο γήπεδο σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η περσινή σεζόν είχε Ευρώπη (και μάλιστα προκριματικά Champions League). Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα δεν έκανε εκ των πραγμάτων "κανονική" προετοιμασία (θυμηθείτε την εξαιρετική εικόνα της στα φιλικά, δείγμα του ότι δεν έγινε "δυνατή" προετοιμασία) λόγω των καλοκαιρινών προκριματικών και του δέλεαρ του Champions League.
Η ομάδα "ζορίστηκε" (πολύ) στις φθινοπωρινές υποχρεώσεις της σε Ελλάδα και Ευρώπη, ώσπου άρχισε να "βγαίνει" η συσσωρευμένη κόπωση, η οποία εμφανίσθηκε τόσο στο ντεφορμάρισμα ποδοσφαιριστών (πχ Τσούμπερ που ήταν καταπληκτικός στο πρώτο μισό της σεζόν, αλλά μετά... ξέμεινε από δυνάμεις) όσο και στους (πολλούς) μυϊκούς τραυματισμούς.
Κάτι που μας κόστισε στην εξέλιξη του πρωταθλήματος και κυρίως στο φινάλε της σεζόν (και κάπως έτσι χάθηκε το πρωτάθλημα). Αυτό έδειξε στον Αλμέιδα ότι ίσως θα πρέπει να αλλάξει προσέγγιση. Να πάει σε ένα πιο "συντηρητικό" στυλ ποδοσφαίρου, μία πιο set αγωνιστική κατάσταση (και ανάπτυξη) με εξάρσεις (σε μικρά χρονικά διαστήματα) επιθετικότητας και pressing. Το λεγόμενο (στο χωριό μου) positional game.
Ένα αγωνιστικό στυλ που απαιτεί λιγότερη "κατάθεση" ενέργειας και (κυρίως) έντασης από τους ποδοσφαιριστές. Είναι κάτι που είδαμε στην ΑΕΚ και επί Φερέρ (η διαφορά της πρώτης από την δεύτερη σεζόν του Ισπανού τεχνικού) αλλά δεν είναι της παρούσης.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Το ότι η ομάδα δεν θα πιέζει (σαν... τρελή) στα 4/4α του γηπέδου (μέχρι και τον αντίπαλο τερματοφύλακα, αναφέρομαι σε επιθετικό pressing), αλλά θα αρκεστεί σε πιο χαλαρή πίεση (το λεγόμενο και παθητικό pressing) στα 3/4α ή ακόμη και στο μισό γήπεδο. Θα δώσει (περισσότερο) βάρος στο passing game και στην ανάπτυξη (built up που λένε επίσης στο χωριό μου).
Οι (περισσότερες) μεταγραφές στηρίχθηκαν σε αυτά τα δεδομένα και σε αυτή την λογική. Που είναι το πρόβλημα και δεν φαίνεται να "βγαίνει" όλο αυτό το πλάνο μέσα στο γήπεδο; Ο βασικός λόγος λέγεται... Ευρώπη (Conference League) και οι αιτίες (που... φταίει η Ευρώπη) είναι δύο.
Πρώτον: υποχρεωθήκαμε να ξεκινήσουμε πολύ νωρίς προετοιμασία (τέλη Ιουνίου) χωρίς μεταγραφές, χωρίς όσους αποχώρησαν (Πόνσε, Αραούχο, Φαν Βέερτ, Σιντιμπέ κλπ) και χωρίς όσους (Βίντα, Τσούμπερ, Πινέδα, Γκατσίνοβιτς, Κάλενς, Σιμάνσκι συν τον Στρακόσα) είχαν υποχρεώσεις σε Euro και Copa America (μάλιστα στο χρονικό διάστημα των υποτιθέμενων διακοπών αρκετοί παίκτες αγωνιζόταν με τις Εθνικές τους ομάδες).
Όταν οι μισοί (ίσως και περισσότεροι) ποδοσφαιριστές ήταν από την δεύτερη ομάδα (ΑΕΚ Β) είναι προφανές ότι η ομάδα που "χτίστηκε" στην Ολλανδία είναι άλλη από αυτήν που βλέπουμε στο γήπεδο με ότι αυτό συνεπάγεται.
Δεύτερον: ο Ευρωπαϊκός αποκλεισμός μας άφησε... κληρονομιά ένα "τεράστιο" ρόστερ ποδοσφαιριστών (πλέον μόνο για τις εγχώριες διοργανώσεις), το οποίο (αποδεικνύεται στην πράξη πως) δεν είναι διαχειρίσιμο. Τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Δύο οι επιλογές.
Ή βάζεις στην "κατάψυξη" παίκτες (και εστιάζεις σε 22-23 που χρειάζεσαι για να δουλέψεις), ή προσπαθείς να μοιράσεις τον χρόνο συμμετοχής (έχοντας το βλέμμα και στο μέλλον, υπό την έννοια ότι παίρνουν όλοι τις ευκαιρίες τους για να δεις ποιους θα κρατήσεις). Ακολουθούμε τον δεύτερο δρόμο, με αποτέλεσμα να μην έχουμε βρει ακόμη (αγωνιστικές) σταθερές.
3) Οι (ευρύτερες) αλλαγές
Όσο κι αν ο νέος ιδιοκτήτης δείχνει να μπήκε στον ποδοσφαιρικό μικρόκοσμό μας δυναμικά, η (απρόσμενη) αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος καθώς και οι (διοικητικές) αλλαγές σε άλλες θέσεις - κλειδιά που ακολούθησαν δεν γίνεται να αφήσουν ανεπηρέαστο τον ποδοσφαιρικό οργανισμό.
Μέχρι να σταθεροποιηθεί η "νέα τάξη πραγμάτων" και να βρεθεί ο (νέος) βηματισμός χρειάζεται χρόνος. Τέτοιες αλλαγές (ιδιαίτερα ενός ανθρώπου που ήταν τόσα χρόνια στην ομάδα και ταυτίσθηκε τόσο πολύ με τον οργανισμό της ΑΕΚ) δεν γίνονται εντελώς... αναίμακτα. Χρειάζεται χρόνος για να βρεθούν οι (νέες) ισορροπίες και η (διαπροσωπική) χημεία.
4) Τι μέλλει γενέσθαι;
Καλή ερώτηση (και δεν έχω απάντηση). Μπορεί να "στρώσει" η κατάσταση; Μπορεί να βρεθεί σταθερότητα (σε ένα καλό επίπεδο); Ή βαδίζουμε σε έναν δρόμο που δεν θα μας βγάλει στον προορισμό μας; Μπορεί ο Ματίας να λειτουργήσει με την υπάρχουσα κατάσταση ή θα πρέπει να προχωρήσουμε σε διάδοχη κατάσταση στον πάγκο;
Η αλήθεια είναι πως όσοι δεν έχουμε κάποιο (θεσμικό) πόστο στην ΠΑΕ μπορούμε ελεύθερα να εκφράσουμε την -όποια- άποψή μας. Δεν φέρουμε την ευθύνη αυτής, δεν έχουμε πίεση, ούτε θα πληρώσουμε το κόστος μίας (πιθανά λανθασμένης) απόφασης.
Ο ιδιοκτήτης της ομάδας όμως δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Οφείλει να μελετήσει την διαμορφωθείσα κατάσταση και να πράξει αναλόγως. Με σιγουριά στην απόφασή του και γνώση ότι επηρεάζει άμεσα το μέλλον της ΑΕΚ. Προς το καλύτερο; Προς το χειρότερο;
Δεν μπορεί να το γνωρίζει, αλλά αυτός θα αναλάβει το βάρος της απόφασης και αυτός (όχι εμείς) θα τα "ακούσει" σε περίπτωση που η απόφασή του δεν αποδειχθεί σωστή ή έστω καλύτερη της παρούσας κατάστασης. Από ότι διαβάζω πάντως θέμα Αλμέιδα δεν υπάρχει αυτή την στιγμή στην ΠΑΕ (ή τουλάχιστον έτσι επικοινωνείται).
Ως προς το θέμα του Αλμέιδα απάντηση μπορεί να μην έχω, άποψη όμως θα καταθέσω. Αχρείαστη στην παρούσα φάση η αλλαγή προπονητή (αν και ο υπεύθυνος του ποδοσφαιρικού τμήματος θα πρέπει να έχει μία σχετικά ενημερωμένη ατζέντα με πιθανούς αντικαταστάτες).
Έχουμε μπροστά μας πέντε παιχνίδια (τέσσερα για το πρωτάθλημα κι ένα για το κύπελλο) μέχρι να ολοκληρωθεί το έτος. Δεν περιμένω τίποτα λιγότερο από τέσσερις νίκες στο πρωτάθλημα και μία πρόκριση. Μπορούμε; Βλέποντας την... αλλοπρόσαλλη εικόνα μας απάντηση (επίσης) δεν έχω...
Πριν καν ολοκληρωθεί ο Νοέμβριος "μετράμε" τέσσερις ήττες, τρεις ισοπαλίες και δέκα νίκες σε Ελλάδα και Ευρώπη (σε σύνολο 17 αγώνων). Η εικόνα της ομάδας στην πλειοψηφία των φετινών αναμετρήσεων απέχει (παρασάγγας) από αυτό που περιμέναμε (πλην πολύ μικρών εξαιρέσεων). Το ερώτημα που είχαμε θέσεις στις αρχές Αυγούστου μετά την ήττα στην Αρμενία («Τι συμβαίνει στην ΑΕΚ;») παραμένει επίκαιρο και (σχεδόν) αναπάντητο. Ας προσπαθήσουμε να τα βάλουμε σε μία σειρά:
1) Η σύγκριση
➩ Super League 2022-2023 (κανονική σεζόν): Την (καταπληκτική) πρώτη χρονιά του Αλμέιδα, την σεζόν του νταμπλ και του θεαματικού και επιβλητικού ποδοσφαίρου, η ΑΕΚ δημιουργούσε 16,8 τελικές προσπάθειες (σε μέσους όρους ανά αγώνα θα σταθώ για να μπορεί να γίνει σύγκριση με την φετινή χρονιά, η οποία βρίσκεται μόλις στην 12η αγωνιστική), πετύχαινε σχεδόν δύο τέρματα (πάντα ανά ματς), σκόραρε ανά 8,6 τελικές και είχε 1,3 ασίστ, 60,1 πάσες, 38,9 λάθη. Στα φάουλ είχε 14,1 υπέρ και 17,2 κατά. Πετύχαμε 69 και δεχθήκαμε 17 γκολ σε 36 παιχνίδια πρωταθλήματος (μαζί με τα play off).
➩ Super League 2023-2024 (κανονική σεζόν): Την δεύτερη χρονιά του Αλμέιδα (όπου τερματίσαμε δεύτεροι) η ΑΕΚ δημιουργούσε 16,7 τελικές προσπάθειες, πετύχαινε 2,3 γκολ, σκόραρε ανά 7,3 τελικές και είχε 1,4 ασίστ, 45 πάσες, 38,8 λάθη. Στα φάουλ είχε 13,6 υπέρ και 14,4 κατά. Πετύχαμε 80 και δεχθήκαμε 35 γκολ σε 36 παιχνίδια πρωταθλήματος (μαζί με τα play off).
➩ Super League 2024-2025 (κανονική σεζόν): Την τρίτη χρονιά του Αλμέιδα (όπου έχουν "παιχτεί" δώδεκα αγωνιστικές) η ΑΕΚ δημιουργεί 17,1 τελικές προσπάθειες, πετυχαίνει 1,4 γκολ, σκοράρει ανά 12,1 τελικές και έχει μία ασίστ, 42,5 πάσες, 33,8 λάθη (παντα ανά παιχνίδι). Στα φάουλ έχει 12,2 υπέρ και 13,6 κατά. Συνολικά στις δώδεκα πρώτες αγωνιστικές πετύχαμε 17 και δεχθήκαμε 8 γκολ.
Στατιστικά (και μόνο) η φετινή ΑΕΚ δημιουργεί (ελαφρώς) περισσότερο (βέβαια άλλο οι τελικές προσπάθειες και άλλο οι ποιοτικές τελικές τις οποίες χαρακτηρίζουμε ως ευκαιρίες), αλλά σκοράρει λιγότερο. 1,4 γκολ ανά παιχνίδι, για να βρούμε δίχτυα χρειαζόμαστε 12,1 τελικές.
Υστερούμε στο passing game (όχι ιδιαιτέρα σε σχέση με την περασμένη αγωνιστική περίοδο). Μειώσαμε τα λάθη και θα έλεγα ότι βελτιώσαμε την ανασταλτική μας λειτουργία αν δεν υπήρχε η "τεσσάρα" στο γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" (τέσσερα γκολ σε ένδεκα ματς είναι καλά, οκτώ σε δώδεκα όχι).
2) Τα δεδομένα (και τα προβλήματα)
Την πρώτη σεζόν του Αλμέιδα είχαμε δύο πλεονεκτήματα: πρώτον δεν είχαμε Ευρώπη και δεύτερον το "χειμερινό" μουντιάλ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η ΑΕΚ αφενός έκανε δύο πλήρης και "κανονικές" προετοιμασίες (μία το καλοκαίρι και μία τον Νοέμβριο) και αφετέρου δεν υπήρχε η επιπλέον κόπωση των (πολύ απαιτητικών) Ευρωπαϊκών αγώνων του φθινοπώρου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το πολύ απαιτητικό στυλ ποδοσφαίρου της ομάδας εκείνη την σεζόν να "βγει" στο γήπεδο σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η περσινή σεζόν είχε Ευρώπη (και μάλιστα προκριματικά Champions League). Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα δεν έκανε εκ των πραγμάτων "κανονική" προετοιμασία (θυμηθείτε την εξαιρετική εικόνα της στα φιλικά, δείγμα του ότι δεν έγινε "δυνατή" προετοιμασία) λόγω των καλοκαιρινών προκριματικών και του δέλεαρ του Champions League.
Η ομάδα "ζορίστηκε" (πολύ) στις φθινοπωρινές υποχρεώσεις της σε Ελλάδα και Ευρώπη, ώσπου άρχισε να "βγαίνει" η συσσωρευμένη κόπωση, η οποία εμφανίσθηκε τόσο στο ντεφορμάρισμα ποδοσφαιριστών (πχ Τσούμπερ που ήταν καταπληκτικός στο πρώτο μισό της σεζόν, αλλά μετά... ξέμεινε από δυνάμεις) όσο και στους (πολλούς) μυϊκούς τραυματισμούς.
Κάτι που μας κόστισε στην εξέλιξη του πρωταθλήματος και κυρίως στο φινάλε της σεζόν (και κάπως έτσι χάθηκε το πρωτάθλημα). Αυτό έδειξε στον Αλμέιδα ότι ίσως θα πρέπει να αλλάξει προσέγγιση. Να πάει σε ένα πιο "συντηρητικό" στυλ ποδοσφαίρου, μία πιο set αγωνιστική κατάσταση (και ανάπτυξη) με εξάρσεις (σε μικρά χρονικά διαστήματα) επιθετικότητας και pressing. Το λεγόμενο (στο χωριό μου) positional game.
Ένα αγωνιστικό στυλ που απαιτεί λιγότερη "κατάθεση" ενέργειας και (κυρίως) έντασης από τους ποδοσφαιριστές. Είναι κάτι που είδαμε στην ΑΕΚ και επί Φερέρ (η διαφορά της πρώτης από την δεύτερη σεζόν του Ισπανού τεχνικού) αλλά δεν είναι της παρούσης.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Το ότι η ομάδα δεν θα πιέζει (σαν... τρελή) στα 4/4α του γηπέδου (μέχρι και τον αντίπαλο τερματοφύλακα, αναφέρομαι σε επιθετικό pressing), αλλά θα αρκεστεί σε πιο χαλαρή πίεση (το λεγόμενο και παθητικό pressing) στα 3/4α ή ακόμη και στο μισό γήπεδο. Θα δώσει (περισσότερο) βάρος στο passing game και στην ανάπτυξη (built up που λένε επίσης στο χωριό μου).
Οι (περισσότερες) μεταγραφές στηρίχθηκαν σε αυτά τα δεδομένα και σε αυτή την λογική. Που είναι το πρόβλημα και δεν φαίνεται να "βγαίνει" όλο αυτό το πλάνο μέσα στο γήπεδο; Ο βασικός λόγος λέγεται... Ευρώπη (Conference League) και οι αιτίες (που... φταίει η Ευρώπη) είναι δύο.
Πρώτον: υποχρεωθήκαμε να ξεκινήσουμε πολύ νωρίς προετοιμασία (τέλη Ιουνίου) χωρίς μεταγραφές, χωρίς όσους αποχώρησαν (Πόνσε, Αραούχο, Φαν Βέερτ, Σιντιμπέ κλπ) και χωρίς όσους (Βίντα, Τσούμπερ, Πινέδα, Γκατσίνοβιτς, Κάλενς, Σιμάνσκι συν τον Στρακόσα) είχαν υποχρεώσεις σε Euro και Copa America (μάλιστα στο χρονικό διάστημα των υποτιθέμενων διακοπών αρκετοί παίκτες αγωνιζόταν με τις Εθνικές τους ομάδες).
Όταν οι μισοί (ίσως και περισσότεροι) ποδοσφαιριστές ήταν από την δεύτερη ομάδα (ΑΕΚ Β) είναι προφανές ότι η ομάδα που "χτίστηκε" στην Ολλανδία είναι άλλη από αυτήν που βλέπουμε στο γήπεδο με ότι αυτό συνεπάγεται.
Δεύτερον: ο Ευρωπαϊκός αποκλεισμός μας άφησε... κληρονομιά ένα "τεράστιο" ρόστερ ποδοσφαιριστών (πλέον μόνο για τις εγχώριες διοργανώσεις), το οποίο (αποδεικνύεται στην πράξη πως) δεν είναι διαχειρίσιμο. Τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Δύο οι επιλογές.
Ή βάζεις στην "κατάψυξη" παίκτες (και εστιάζεις σε 22-23 που χρειάζεσαι για να δουλέψεις), ή προσπαθείς να μοιράσεις τον χρόνο συμμετοχής (έχοντας το βλέμμα και στο μέλλον, υπό την έννοια ότι παίρνουν όλοι τις ευκαιρίες τους για να δεις ποιους θα κρατήσεις). Ακολουθούμε τον δεύτερο δρόμο, με αποτέλεσμα να μην έχουμε βρει ακόμη (αγωνιστικές) σταθερές.
3) Οι (ευρύτερες) αλλαγές
Όσο κι αν ο νέος ιδιοκτήτης δείχνει να μπήκε στον ποδοσφαιρικό μικρόκοσμό μας δυναμικά, η (απρόσμενη) αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος καθώς και οι (διοικητικές) αλλαγές σε άλλες θέσεις - κλειδιά που ακολούθησαν δεν γίνεται να αφήσουν ανεπηρέαστο τον ποδοσφαιρικό οργανισμό.
Μέχρι να σταθεροποιηθεί η "νέα τάξη πραγμάτων" και να βρεθεί ο (νέος) βηματισμός χρειάζεται χρόνος. Τέτοιες αλλαγές (ιδιαίτερα ενός ανθρώπου που ήταν τόσα χρόνια στην ομάδα και ταυτίσθηκε τόσο πολύ με τον οργανισμό της ΑΕΚ) δεν γίνονται εντελώς... αναίμακτα. Χρειάζεται χρόνος για να βρεθούν οι (νέες) ισορροπίες και η (διαπροσωπική) χημεία.
4) Τι μέλλει γενέσθαι;
Καλή ερώτηση (και δεν έχω απάντηση). Μπορεί να "στρώσει" η κατάσταση; Μπορεί να βρεθεί σταθερότητα (σε ένα καλό επίπεδο); Ή βαδίζουμε σε έναν δρόμο που δεν θα μας βγάλει στον προορισμό μας; Μπορεί ο Ματίας να λειτουργήσει με την υπάρχουσα κατάσταση ή θα πρέπει να προχωρήσουμε σε διάδοχη κατάσταση στον πάγκο;
Η αλήθεια είναι πως όσοι δεν έχουμε κάποιο (θεσμικό) πόστο στην ΠΑΕ μπορούμε ελεύθερα να εκφράσουμε την -όποια- άποψή μας. Δεν φέρουμε την ευθύνη αυτής, δεν έχουμε πίεση, ούτε θα πληρώσουμε το κόστος μίας (πιθανά λανθασμένης) απόφασης.
Ο ιδιοκτήτης της ομάδας όμως δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Οφείλει να μελετήσει την διαμορφωθείσα κατάσταση και να πράξει αναλόγως. Με σιγουριά στην απόφασή του και γνώση ότι επηρεάζει άμεσα το μέλλον της ΑΕΚ. Προς το καλύτερο; Προς το χειρότερο;
Δεν μπορεί να το γνωρίζει, αλλά αυτός θα αναλάβει το βάρος της απόφασης και αυτός (όχι εμείς) θα τα "ακούσει" σε περίπτωση που η απόφασή του δεν αποδειχθεί σωστή ή έστω καλύτερη της παρούσας κατάστασης. Από ότι διαβάζω πάντως θέμα Αλμέιδα δεν υπάρχει αυτή την στιγμή στην ΠΑΕ (ή τουλάχιστον έτσι επικοινωνείται).
Ως προς το θέμα του Αλμέιδα απάντηση μπορεί να μην έχω, άποψη όμως θα καταθέσω. Αχρείαστη στην παρούσα φάση η αλλαγή προπονητή (αν και ο υπεύθυνος του ποδοσφαιρικού τμήματος θα πρέπει να έχει μία σχετικά ενημερωμένη ατζέντα με πιθανούς αντικαταστάτες).
Έχουμε μπροστά μας πέντε παιχνίδια (τέσσερα για το πρωτάθλημα κι ένα για το κύπελλο) μέχρι να ολοκληρωθεί το έτος. Δεν περιμένω τίποτα λιγότερο από τέσσερις νίκες στο πρωτάθλημα και μία πρόκριση. Μπορούμε; Βλέποντας την... αλλοπρόσαλλη εικόνα μας απάντηση (επίσης) δεν έχω...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου